Benim onun varlığını unuttuğum o sürede erkek arkadaşım olmuştu. Yine olaylar gelmişti başıma. Kendisi de hala daha der "iyiniyetlikotu allah aşkına bi gün yaa bi gün bi dur artık olaysız geçsin bi gün" ama işte pek öyle olmuyor. Her neyse ben her şeyi ona yavaş yavaş anlatıyordum başıma bunlar geldi böyle şeyler yaşadım diye
O da her zamanki gibi bana kızıyor ve öğüt veriyordu. Bi süre sonra artık sözlüğe rahatça giremez gri ekrandan dolayı sinir krizleri geçiriyorduk ve başka bi.şekilde iletişim kurmalıyız dedik. Numara dedi tabiki ama ben asla vermem diyorum güvenmiyorum çünkü. Facebook dedi. E ben onu da istemiyorum. Daha sonra karar verdik o kendi face hesabından bense başka fake hesaptan onu ekliycektim öyle konuşucaktık ve öyle de yaptık. Ekledim falan öyle devam ediyoruz. E tabi çocuk şimdi az çok korkuyor şüphe ediyor. Benden elime iyiniyetlikotu yazıp foto çekilmemi istedi. Bende kırmızı bi rujla avucumun içine iyiniyetlikotu yazıp bikaç fotoğraf çekilip yolladım ve sonunda beyefendiyi kız olduğuma dair ikna etmeyi başardım. Her şey çok iyiydi fakat yalanlar vardı çok yalan vardı. Yaa adama yaşımı bile yalan söylemiştim. Ve ismimin sadece ilk ismimi biliyordu diğer 2. ismimi bilmiyordu ve hatta ve hatta soyadımı bile daha dün öğrendi. O kadar çekiniyorum. adamdan. Ve ben sosyal medya hesaplarını pek sevmediğim için deli oluyor instagram yok bişi yok çocuk bana güvenemiyor e haklı ama yine de konuşuyor yazık. Hiç değilse Harun abi değilim diye kendini teselli ediyordu sanırım bilmiyorum. Neyse. Bizim diyalogumuz yavaş yavaş değişiyor birbirimize fazla ilgi gösteriyor hassas davranıyorduk. Ve bu durum biraz beni korkutmuştu