Ondan sonra ne oldu hatırlamıyorum. Ama bir kez daha uyanmıştım. Daha doğrusu annem uyandırmıştı. Sanki "inception" filimindeymişim gibiydi. Annemi yok bişey diyerek geçiştirdim. Kalk oğlum kahvaltını et demesiyle birlikte rüyadan uyandığımın farkına varmıştım. Kötü bir geceydi herhalde diyerek, geçtim masanın başına yemeğimi yedim. Hemen ardından üstümü değiştirerek evden çıktım. hayat normale dönmüştü artık. Ve yahut ben öyle sanıyordum. Okula vardığımda kapıda ilk rastladığım kişi Mehmet'di. Mehmet okulda benimle kafa dengi olan ender kişilerden biriydi ve en iyi arkadaşımdı. Biraz havadan sudan konuştuk. Sonra zil çaldı sıralara geçtik. Bizim okul biraz bozuktu o aralar. Her sabah ilkokul öğrencileri gibi sıraya geçerdik. Müdür yardımcısı az boz konuştu. Konuşmasının bitmesiyle birlikte sınıflara geçtik. Ben 12-C sınıfının 6 okul numaralı öğrencisiydim. Sınıfda ki çocuklar biraz "utanmaz" desem en masum tabiri kullanmış olacaktım. Ben en arka dörtlünü ve hatta sınıfın en aklı başında öğrencisiydim desem yalan olmaz. Herkes bir bakıma köleydi. Popüler kültür kölesi gelişmemiş varlıklar.