evet beyler ben greencoil. Oncelikle kimse bilmez buralarda beni, iki uc yazar vardi sevdigim onlar da defoldu gitti, ben de gittikce inaktiflesmeye basladim fakat son zamanlarda gordum ki insanlar burayi, zamaninin en ciddi mizahini yapan bu toplulugu enteresan bir sekilde dert dokme yahut anlatma mecrasi olarak gormeye baslamis. E durum boyle olunca ekgib kalmayip hepinizi gercek dertle kutsamaya gelmek istedim.

Sosyal medyayi gib kullanan bir adam olmadigim icin telefonu elime aldigimda inciye girmeyi tercih ediyorum ve ne zaman girip iki sey okuyayim desem su komik "dert"lerinize sahit oluyorum. Beyler kiza acilamiyorumdan tut, engelliyim insan icine cikmaktan utaniyoruma kadar sacma basliklara sahit oldum bir kac gun icerisinde. Heeee bu arada bastan soyleyeyim ozet falan yok direk olarak kusacagim bu amina koydugumun yerine. Neyse, bu pesimistliginiz canimi gibmaya basladi beyler. Size huzurlu, dertsiz bir yasam veremem malesef ancak bu pesimistliginizi buyuk olcude kabullenip, insanligin ihtiyaci olmayan bu derin, karanlik tohumlari dert olarak gormektense hayatin bir parcasi olarak gormenizi saglayabilecegimi dusunuyorum.

Ilk olarak dert kelimesinin tasidigi anlamdan ilerleyelim. Tdk acilimiyla falan ugrasmanin en ufak bir mantigi yok amina koyim. dert dedigimiz sey canimizi gibtigini dusundugumuz, icimizde enteresan bir burukluk olusturan; bizi eglenen diger insanlara kiyasla ekgib hissettiren sacma oldugu kadar gercek bir histir. Peki genel olarak nedir bu dertler? Kimi zaman hoslandigimiz, kafasina silgi atmayi laik gordugumuz kizla konusurken agizdan firlayan bir tukurugun anisinin icimizde olusturdugu utanc; kimi zamansa insanlarin mutluluguna imrenirken icimize, en derinimize saplanan hancervari bir kiskanclik duygusudur. Yani kardeslerim dert bizi, her insanin hakettigi mutluluk duygusundan mahrum eden, geriye kalan tum duygularin butunudur. Bir nevi mutlulugun olmayisinin yarattigi histir. Her mutlulugun bir sonu oldugunun hepimiz farkindayizdir, sahsen ben tum hayatini mutlu gecirebilen bir insan oldugunu dusunmuyorum. Durum boyleyken mutluluk, huzur gibi pozitif duygulara sahip olmadiginiz her an icin, dert adini verdigimiz negatif duygularin kontrolu altinda oldugunuzu soyleyebiliriz. Hayatinizi duzenli bir mutluluk veya huzurla geciremeyeceginiz gercegini de goz onune alinca, geriye kalan butun duygulari tadadacaginiz surenin, mutlu oldugunuz surenin hayli fazlasi oldugunu ve bu negatif duygularin, dert kavraminin direk olarak kendisi oldugunu farketmis olmaniz gerek buraya kadar.

Burdan sonrasini kendi hayatimla orneklendirmek daha aciklayici olur sanirim. Ben sizin tabirinizle bir berkecan olarak yetismis, hayati boyunca ozel okulda okumus ve gittigi her okuldan atilmis enteresan bir kardesinizim. Yeri geldi tek gecede ucbin lira harcadim, yeri geldi tavuk doner yemek icin minibus parami harcayip eve yuruyerek gittim. Ailemin ekonomik durumu her sene farklilik gosterdi yani. Zenginligide tattim fakirligin dibini de. e tabi bu durum beni aristoktat cocuklarindan gulsuyu tirreklerine kadar farkli ortamlara soktu. Ikiyuzeli-ucyuz liralik gomlegi ucuz goren insanlardan tut elli liralik montu pahali goren insanlara kadar genis kulturler icerisinde bulundum. Ortaokul son sinifta alkol sigara kullanan, allahin her gunu kadikoy barlarinda icen enteresan; hayatin tokadini yedigini zanneden cok bilmis bir velettim. Ben de her ergen gibi agib oldum, evlenecegimizi dusundugum, hayal ettigim bir kizla sadece iki ay boyunca beraber oldum ve bu komik ortaokul birlikteliginin hayatimi gibeceginden bi haber bicimde cok mutluydum. hayatimdaki her disiyi hayatimdan cikarmamla ayrilmamiz bir oldu ve gibersen sevilir, seversen gibilirsin cumlesini erken bir yasta ogrenmis oldum.

artik bir liseliydim. Her gun icen, yeni okul ortaminda resmen bir tanriymiscasina saygi duyulan olgun bir liseli. Hala hatirlarim her gunumu artik platonik sevdigim bi kiza adadigimi. Enteresan bir gururla hic bir zaman gormek istemedigim, ayagima gelen tum firsatlari reddettigim ve artik birlikte olmak istemedigim kizi oylesine gib dusunmeye basladim ki zamanla bizzat kendisinin goruntusunun basrol oynadigi bir tiyatro yarattim beynimde. Mukemmelliyeti simgeliyordu o sahnedeyken.

Coktum beyler, yarin devam edecegim.