Binanın çıkışına geldiğimde yüzüme soğukluk vurdu. Hava baya bir soğuktu. Deri ceketimin fermuarını çekmek için kafamı öne eğdim ve hızla ilerliyordum ve tam çıkış kapısının oradaydım ve ani bir refleksle irkilip kenara çekildim. Reflekslerim sayesinde kızla çarpışmaktan kurtulmuştum. Reflekslerimin dıbına koyayım...

Benim boylarım da zayıf hoş bir kızdı fazla güzel değildi fakat hoştu. "Pardon" dedi. Gülümsedim, onunda yüzünde aptal bir gülümseme belirdi ve ilerledim. Ne oldu dıbına koduğumun binasında 5 aydır kız yüzü göremedik bir anda ortalık amerikan pastasına dönmüştü. Sorun yok deyip ilerlerdim. Çookk coooldum dıbına koyayım. iyi günler dedim bide. ahahaha.