Esmanın ayrılığından sonra 1 ay kadar geçmişti.
O zamanlar verdiğim bir karar vardı kendimce.
Artık geçmişi düşünmek istemiyordum geleceğimi düşünmek istiyordum.
Ve o gün Esmayı face book da twitter da yada ondan bir haber almayı eşten dosttan bırakmıştım.
Her gün alışkanlık haline gelen bir huy gibi bir şey olmuştu bu ama bırakmam lazımdı ve bıraktım
taki o güne kadar.
O günden bir gün önce işten çıktım eve gitmek için.
Canım sıkılıyordu. Her zamankinden farklı bir sıkıntıydı bu.
Ne yapacağını bilmemek gibi bir şeydi.
Her akşam yaptığım gibi yemekten sonra oturdum bilgisayar başına e postaları kontrol ettim gelen giden var mı diye daha sonra bir kaç gündür face booka girmediğim için bir de oraya bakayım dedim. Sebepsizce Ana sayfa da dolaştım milletin mutluluk fotoğraflarına baktım.
Bir ben hariç herkes mutluydu sanki amk.
Herkes eğlenceli, gülen yüzleri ile fotoğraf atmıştı.
Daha sonra tekrar ana sayfaya geldiğim de.
Nihalin bir etkinliğe katıldığını gördüm.
Dikkatlice baktığım da bu Esmanın ve kocasının düğün tarihleri idi.
Beynimden vurulmuşa döndüm.