teşekkür ederim...
orda olduğumdan iki katı duygularımı belli bile ettim hatta. içimden nasıl geldiyse öyle oldum. oranın pgibolojisini kimse anlayamaz kolay kolay. her şey çok daha zor. duygularım iki katıydı. ama sabrım da fazlaydı. çunku orda yaptığım sabır dilemekti her gun her dakika. çoğu zaman oyunlarda bagırarak atıyordum tuttuklarımı. zira kimseyle tartısmak kımsenın kalbını kırmak ıstemedım. yeterince zorluydu. bi de insanlara ben laf edemezdim. belki de bu suphenız fazla samımıyettendır, zıra alışkın degılız kendını tamamen acan tanıdık yuzlere. herkes bi kasar kendini çünkü. zannederiz ki harika hayatları vardı doğduklarından beri... saygılar efemmm.