Annesini aradı telefonu hoparlöre verdi.Ne olacağını çok merak ediyordum.

S:Alo
S:Naber
S:Iyi misin?
S:Iyiyim ben de D'yleyim
S:Selam söylüyo
S:Onunda selamı var

Noldugunu anlamadim bile. Telefonda kimse yoktu. Kendi kendine konuşuyordu. Telefonu kimse açmıyordu bile. Nolduğunu soramiycak kadar dilim tutulmuştum.O kendi kendine konuşmaya devam ediyordu.

S:Evet bugun biraz sıcak
S:Seni istiyo

Telefonu bana uzattı.Ama ne yapacağımı bilmiyordum. Aldim telefonu ama diğer uçta kimse yoktu.Ne konuşacaktım?

S:Konuşsana hadi!
S:Konuş!
S:Konuş dedim sana

Mecburdum.

B:Alo anne naptin o işleri
B:Iyiyim sen nasılsın
B:Geziyoruz

Neler oluyordu? Bende mi delirmiştim? Telefonu cebime koydum.

B:S neler oluyor?
S:Annemle konuşamadın niye biliyo musun? Çünkü o seni hiç sevmiyor. Işe yaramaz serserinin tekisin

Ne dedigini anlamamistim. Sanki o değil başka biri konuşuyordu.

S:Hiçbir taka yaramıyosun. Seviyorum seviyorum. Başka bi şey yok. Sevmek karın doyurmuyor. Para gerekiyor. Seni ilk başlarda sevdim.Ama sonra anladım ki cebimde toplasan en fazla 230 lira para oluyor.100 kendine 100 bana harcasan kime yetecek? Ben artık mutlu olmak istiyorum. Para harcamak istiyorum herkes gibi. Olmuyor.Bi daha karşıma dahi çıkma.

Birden suçlu olan ben gibi hissettim.O sahilden,o yağmurda yürümeye başladı. Bende arkasindan baktim. Gitti.Gitti. Gidiyordu.Ona şu an son kez bakiyordum. Hemde cebimde o tomarlardan, üstünde "100,200" yazan şeylerden bol bol yok diye.Ve sonunda kayboldu.Son kez bakmıştım ve gitti. Hayatımın en mutlu gününde,en berbat şeyler yaşadım.Her şeyin yalan olduğunu öğrendim. Bundan daha ağır bi şey yoktu sanırım. Unutmam uzun zaman alsada bitirdim.Ve şu an çok iyiyim.Iyi ki gitmiş.

Cem Adrianin dedigi gibi
"Biraz umut sürersen bütün yaralar geçer"

Okuduğunuz icin tesekkur ederim. Paylaşmak istedim sizinle beyler. Kötü iyi yorumlarinizda beni ezmez, veya Yuceltmez. Bana fikir verir. Başka hikayede görüşmek üzere...