neyse abi yeni işime başladıktan sonra iş yerindeki nizamı ve düzeni kendi düzenime oturtmam gerekiyodu. zaten bunu önceden defalarca kez yaptığım için artık benim için rutin bi ritüel olmuştu. bu seferkini biraz daha farklı yaparak çalışanlarla fazla yüz göz olmayım dedim. önceki şirketteki gibi onu şurda zütürüyüm bunu burda bitiriyim tarzı şeyler olmasını istemiyodum burda. şirket sadece çalışma alanı olsun. oyun parkımı biraz daha dışarılara taşıyarak artık biraz daha global düşüneyim diyodum. bu yüzden çalışanlara kısa öz ve gayet ciddi bi konuşma yaparak kendimi tanıttım. benim pozisyonumu anlattım. şirkette kendilerinden tam olarak ne istediğimi ve onların benden ne isteyebileceklerini , hedeflerimizi , amaçlarımızı , vizyonu misyonu belirleyip çıktım salondan. tabii ki her şirket konuşması gibi buda pek fazla sallanmadı. ilk konuşmalar genelde çok fazla gibe takılmaz. çünkü prosedür gereği yapılan bir konuşma olduğu aşikardır. aslında ne ben onlarla tanışmak istiyorum. nede onlar beni tanımak istiyolar. ama adet yerini bulsun diye yapılmış bi konuşma olduğu için ben konuşuyorum onlarda dinliyolar işte. şirkette bu şekilde bi girizgah yaptıktan sonra yoğun tempoya ilk günden atıldım. öncelikle şirketin benimle birbirine bağlanması için gerekli evrakları imzalamam gerekiyodu. aşağı yukarı 100 tane kağıda ayrı imza attım. daha sonra noter evrakları hazırlandı. onlar bunlar şunlar derken yetkiydi imzaydı sirküydü ebeydi amdı falan. kağıt kürek işleriyle günü yarıladık. öğleden sonrası için şirketin benimle bi planı yoktu. yanıma bi asistan yetiştirmemi ve işlerimde bana yardımcı olmasını istediler. ayrıca ben yokken işleri takip edecek birilerinin olmasının şirket menfaatleri içinde iyi olacağını söylediler. iyi tamam dedim benim için hava hoş. ama bu nitelikteli bi asistanı nerden bulacaksınız dedim. biz değil sen bulacaksın dediler. amk aklıma ilk gelen katildi. ama katil böyle bi pozisyonda çalışmaz. mümkün değil. ne kendi kabul eder. nede bu işi becerebilir. şirket içinde birilerini seçsem desem onuda yapamam. kimseyi tanımıyorum. tamam deyip geçiştirdim. sonraki günler için ikili bi çalışma ortağı olacaktı. çok fazla sıcak bakmıyodum aslında bu fikre. sonuçta elinde not defteriyle sürekli zütünüzde dolaşan birisi olacak amk reyon elemanı gibi. nefret ederim.