o işimden ayrıldıktan sonra boşta kaldığım süre 2 en fazla 3 gündür. o 3 gün içerisinde klagib bekleme evresine geçtim. uzun süre bi işte çalışıp belli bi kariyer yaptıktan sonra isminiz biliniyosa ve belli bi kitleniz varsa herhangi bi işten ayrılmanız sizin için herşeyin bittiği anldıbına gelmez. yeni bişeyler başlayacağını tahmin edebilirsiniz. bende aynen o şekilde yeni bişeylerin geleceğini biliyodum. o yüzden ne olacak şimdi falan diye boşluğa düşmek falan şöyle dursun. yeni şirketlere yeni işlere yeni iş alanlarına bile bakmadım. iyi lan 2-3 gün boşum işte diye işteyken yapamadığım ne varsa onları yapmaya koyuldum. ki fazla sürmedi zaten. ben kafadan bi bi hafta falan takılırım diyodum. 2-3 gün içerisinde telefonlar gelmeye başladı. iş sahasından ayrı kalmak istemiyodum. çünkü aklımdaki planları hayata geçirebilmek için güçlü bi finansmana, ondan da önce iyi bir görüntüye sahip olmam gerekiyodu. görüntüden kastımda karttı tabikide. gelen iş tekliflerinden bir kaçını değerlendirdim. genelde çoğu tanıdığım bildiğim firmalardı. bunların içerisinde belki hiçbirinizin adını duymadığı ama hayvan gibi cirolarıyla hepinizin evlerinde ürünleri bulunan firmalarda vardı. onlardan birisinin iş görüşmesi için randevu ayarlandı. gittik görüştük adamlarla konuştuk. zaten cv yi ellerine aldıktan sonrası genelde hadi bizi biraz daha ikna et aşaması oluyo. bende aynen o şekilde onları daha da ikna ederek kendimi işe aldırdım. bu kısımlar biraz sıkıcı olduğu için üstü kapalı geçiyorum. yeni işime başladığımda yetkilerim ve konumumda pek fazla bi değişiklik olmadı. zaten önceki dönemlerden beni takip eden firmalar oldukları için az çok yakın sektörlerde faaliyet gösteriyoruz. o yüzden çalışanlar hep birbirlerini bilirler. eğer şirketlerde öne çıkan ve işleri yöneten bi konumunuz varsa siz farketmeseniz bile diğer şirketlerde sizi tanıyan ve iyiden iyiye takip eden insan çok olur. hatta okullarınızda bile. dikkat edin kendinize. iyi şirket sahipleri okullarda yetişmekte olan alan mensuplarını daha iş hayatına atılmadan alırlar yanlarına. ışık gördüğü gençleri hiç ummadıkları bi anda çağırırlar. ve derslerini bu şekilde sürdürmeleri için ne gerekiyosa verirler. buda bir öğrenci için rüya gibi bir öğrenci hayatı demektir. bunları şimdi anlatıyorum ki üniversiteye yeni başlayan panpalarımız ilk günlerden rehavete kapılıp salmasınlar derslerine asılsınlar diye. kimbilir belki bir gün yanınıza gelip bizim şirket için çalışmaya ne dersin delikanlı diyebilirim. belki bütün eğitim masraflarını şirket bünyesinde karşılarız. ve üstüne birde burs bağlayıp onu damızlık koyun gibi yetiştirerek sütünü alacağımız günü bekleriz. ciddiyim bak. zütü başı dağıtmayın amk. çok gördüm ben şu bahsettiğim olayı.