O akşam onu eve bıraktığımda en sonunda artık barışmıştık, evin kapısına geldiğimde yavaşça beni içeri çekti, öpüşmeye başladık hızla içeri doğru ilerledik. Onun odasına geldiğimizde o üstünü çıkardı, bende üstümü çıkardım, artık yarı çıplak bir biçimdeydik birbirimizin üstünde birbirimizle öpüşüyorduk, o sırada Ebrar kafasını kaldırıp hemen gülümsedi, bak beni cezalandıracaksın demiştim diye güldü. Ben de güldüm beyler, inanılmaz mutluydum, dibime iyice yaklaştı ve bir anda göğsümde bir ıslaklık hissettim, çok değil ama sanki bir iki damlaydı. "Ebrar?" dememle beraber, Ebrar hıçkırarak ağlamaya başladı ömrümde onu bu kadar güçsüz gördüğüm tek vakitti, hıçkırarak ağlıyordu, resmen ruhunu teslim etmek üzereydi. Ebrar çok ağlardı fakat genelde sessiz ve güçlü güçlü ağlardı bu sefer kendi kendine bağırarak ağlıyordu, "Ben gidicem Ata" dedi. Burada tedavi olmasına ve tedaviye devam ederek okula gitmesi çok zor olacakmış, öğrenci değişim programıyla Şili'ye gitmek istiyormuş. Şili beyler, Şili nerede biliyor musunuz? O zamanlar ben de bilmiyordum işte, "Ne kadar kalacaksın?" dedim. 1 sene kalması gerekiyormuş, sonrasında bana geri gelecekmiş. Bekleyecekmiş güya, hiç arkadaşı olmayacakmış orada, ne zaman gidiyorsun diye sordum. Temmuz'un başında gidiyordu, biz yaz tatilinin başında yani 26 Hazirandaydık, Ebrar bir süre sonra gidecekti, "Seni kendimden uzaklaştırmaya çalıştım" dedi, kırılmamı istememişti. Ama olmuyordu işte, ondan uzak duramıyordum, uzak durmayı bırakın onsuz yapamıyordum. O gitmeliymiş. "Bu gece senin olmak istiyorum" dedi bana öylece kaldım beyler, ne yapmalıydım bilmiyordum.