kızlığını vermesi gibi dalgalara
ulan bunu sen de bilirsin istanbul
ciril ciril ötelerde bir güzel
uçurum kıyısında incecik bir yol
kükremek böğürüp bağırmak kemal
alıp zütüren deli yel
biz de insanız elbet tanrı değil
dedim ya gün batmadan kunnamaz çakal
ulan yine sen kazandin istanbul
lânet müstehâk değil ardında durur ezel
hiçbir sevi sürgit değil
anne sütünden yapılan heykel
macera değil
ince bir saygıyla toplandı cahil
değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil