- FiNAL -
Alinin telefonuna mesaj gelmişti, hemen açtı telefonunu telaşlı bi şekilde yüzüme baktı... Ben anlamıştım bişey olduğunu. Bana hadi kardo kaçalım dedi...
Evet Ali bana ilk defa kardo dedi.. Öylesine mutlu olmuştum ki. Kahvedekiler ve kahveci ahmet abi, Kuzey oğlum ömründe her zaman iyi insanlarla karşılaş, mutlu ol, aklını başına topla gibi mutluluk verici sözler duymaya başlamıştım.. Bi an noluyor lan?! falan dedim kendi kendime. Hiç kimse dalga geçmeden gerçekten kuzeymişim gibi tavırlar sergiliyorlardı bana. Ali eve gitmek için ısrar edip durmaya başlayınca, beraber bizim eve doğru yürümeye başladık. Esnaf bile beni görünce oooo kuzey naber koçum diye laf atmaya başlamışlardı.. Hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Asıl sürprizi eve girince gördüm. Babam rahatsız olduğumu herkese duyurmuş, pgibolojik hastalığımı bilmeyen kalmamıştı... Simay, cemre, zeynep, saadettin abi (dizideki hüsük), gülten teyze, simayın babası vs vs.. gelmeyen kalmamıştı. Hepsi bana alcak gönüllü davranmaya çalışıyordu, hasta olduğumu kabullenmek istemedim. Annem hemen elime bi su tutuşturdu alel acele içmek durumunda kaldım... Son cümlelerim Baba noluyor, ne bu oldu..
Uyandığımda klinikteydim, çok ağır bi pgiboloji bozukluğu geçirdiğimi öğrendim... 7Haftalık bi tedavi sürecinden sonra bu hastalığı atlattım.. Girdiğim entryleri hergün günlük tutmam sayesinde yazabildim.. Okurken ben bile kahkahalara boğuldum.. Eski günlerden hiç bişey hissetmiyorum. Tamamen sağlıklı bir aile olduk ve berber salonumuzu baba oğul açtık...

- SON -