sadece solcu olarak lanse etmesek bile bu insanlar çoktur.

üniversitede okurken o sıralar yanlış hatırlamıyorsam 28 şehit vermiştik. inanılmaz üzülmüştüm. arkadaşlar çağırdı ayıp olmasın diye gittik. la kimsenin umurunda değildi geçtim köşeme oturdum neredeyse ağlayacaktım.

sadece ev arkadaşım anladı geldi sordu falan. ben dayanamadım bir 10 dakika sonra kalktım. hayır bana koyan içlerinden biri komutan çocuğu idi. yani babası ölmesin diye belki o askerler şehir olmuştu. yalan olmasın gittiğim ortamın çoğunluğu solcu kesimdi hatta 2 tanesi aktif olarak kollektiflerin arasında bulunuyordu.

neyse bu da böyle bir anımdır.