*
evde kimsenin olmayışı rahatlatmıştı beni.
güneş'in kocasının nerde olduğunu henüz bilmiyordum.
girdik eve.
çok şirin ama küçük ve eski bir evdi.
sayabildiğim kadarıyla ev 1+1'di.
bekar için uygun olan bu ev çocuklu bir aile için küçük bir evdi.
güneş kahveleri yapmak için mutfağa girdiğinde merve koltukta uyuyakaldı.
yanında duran çarşafla üstünü örttüm merve'nin.
sonra güneş geldi yapmış olduğu kahvelerle.
evli bir kadın olduğu için alıcı bi gözle asla bakmasam da artık muhabbetimiz olduğu için yüzüne, gözlerine bakabiliyordum çekinmeden.
tertemiz bir yüzü vardı güneş'in.
-siz nerde oturuyorsunuz. diye muhabbet açtı güneş kahvelerimizi içerken.
-izmit. dedim
-ee burda ne işiniz var ayıptır sorması. dedi
-mert'i almaya gelmiştim. dedim
-biz de arada kaynadık dese ne. dedi merve'yi uyandırmamak için sessizce gülerek.
sonra gözüm güneş'in parmaklarına takıldı.
yüzük falan yoktu parmaklarında.
ama yanlış anlaşılır diye sormadım tabiki de.
biraz sonra kendi açtı konusunu.
-eşimle boşandıktan sonra biz de buraya taşındık kızımla işte, eski ve pahalı bi yer olmasına rağmen okulum hemen arka sokakta, yakın diye burda tuttuk evi. dedi
-öğretmen misiniz. dedim
-evet, sınıf öğretmeniyim. dedi
-ne güzel. dedim
-sizin düğün ne zaman peki. dedi sağ elimin yüzük parmağında takılı yüzüğü göstererek.
güldüm.
acı acı güldüm beyler.
-hiç bi zaman. dedim o an yüzüğü çıkartıp.
güneş şaşırmıştı.
-nişan yüzüğü değil mi o. dedi
-söz yüzüğü, nişanım 2 gün sonraydı. dedim
-sonraydı derken? dedi
-uzun hikaye güneş. dedim
-benim uykum yok, merve uyudu, mert bey'den ses çıkmadı, yarın da cumartesi, bence şartlar uygun, seni dinliyorum. dedi
çok tatlı bir uslubu vardı güneş'in, ısrar ederken bile insanı sıkmayan boğmayan bir üsluptu bu.
belki de öğretmen olmasından kaynaklanıyordu.
muhabbetin başında sizli bizli konuşurken derin mevzular açıldıkça bazen ömer'e güneş'e, bazen de sana bana döndü hitap şeklimiz.
belki de ihtiyacım olduğu için başladım anlatmaya.
ilk günden başladım hem de,
o eşyaları taşıdığım günden,
ali'den dayak yediğim günden,
sahildeki ilk öpüşmemizden,
eylül'ün gidişlerinde,
prensesin günlüğünden,
her şeyden bahsettim güneş'e.
tanımadığım birine karşı bunları bu kadar rahat anlatabileceğimi gerçekten de bilmiyorum.
işin garibi çok da iyi gelmişti.
rahatlamıştım.
yaklaşık 2 saat sürdü geride bıraktığımız 7 yılı özetlemem.