bıyıklının yanına gittim ne yapıyorsun bıyıklı deyip eheheh guldum bıyıklı edebıyat tutkunu bır huur cocuguydu. küfürlerini hep edebiyatsal ederdi. Lise yıllarında edebiyat sınavında ana karakteri muharrem olan hikaye yazın dendiğinde şu hikayeyi yazmıştı ve okulundan atılmıştı
-Muarrem uyanır uyanmaz doğan güneşe ana avrat sövdü. pencereden odasına süzen ışık hüzmelerinin tek tek hepsinin sülalesine, yedi ceddine okkalı küfürler eşliğinde geçirdi. uyuşuk gözleriyle yatağında dıbını dizini gibeyim şarkısını söylerken bir anda yannan gibi çalan kapı zilinin sesiyle irkildi. "bu saatte hangi huur çocuğu olabilir" düşünceleriyle yatağından kalktı ve kapıyı açtı. gelen kapıcı osman idi. yavuşak apartman yöneticisi süha beyin direktifi doğrultusunda geciken aidat için osman'ın kapısına geldiğini anlayan muarrem sert çıktı: "sen o dıbını dingilini gibtiğim sabri denecek şerefsize söyle, kömür parası yakıcı parası diye diye iflahımızı gibti. zerre para vermiyorum o amın çocuğuna haberi olsun"
kapıcı osman yüzüne kapanan kapının hışmıyla yere kapaklandı. oldum olası muarrem denen amcık oğlunu sevmezdi zaten. her cumartesi akşamı ekstradan osman'ı bakkala rakı almaya gönderirdi. hep de osman'ı yemek saatinde rahatsız ederdi. kendi kendine "içtiği zıkkımın ta dıbına koyim" diye söylendi kapıcı osman. yavaşça merdivenlerden aşağı indi. kapının önüne biriken apartman binlerinin cırtlak sesleri kulağını gibip atıyordu. 4 numaradaki muteber şevki'nin süzme bin oğlu kenan, yine duvara işiyor ve osman'nın kötü başlayan gününün ta dıbına koymaya devam ediyordu.