*
durağa yine ilk ben gelmiştim.
rüstem abi vardı içerde sadece.
-ooo hoşgeldin ömerim. dedi rüstem abi.
-hoşbulduk abi. dedim
-nasıl geçti bakalım tatil. dedi
-iyi be abi, memlekette nereler varmış gezip görmelik. dedim
-öyledir, sen bi de karadeniz tarafına git bakalım. dedi alttan alta memleketini överek.
-o tarafa da gideriz bi gün inşallah. dedim
sohbet muhabbet derken diğer taksiciler de döküldüler ufaktan.
ben de sohbete ortak oluyordum ama bir gözüm de camdaydı.
eylül'ün uyanmasını bekliyordum.
eylül daha cama çıkmamıştı ki cep telefonum çaldı.
tanımadığım bi numara arıyordu.
-alo. diyerek açtım telefonu.
-ömer merhaba, ben mert, mert demirkol. dedi.
-buyrun. dedim
-taksi lazım da. dedi
-nereye. dedim
-adliyenin önünde olurum 10 dk'ya. dedi
-geliyorum efendim. diyerek kapattım telefonu.
geçenki çok konuşan avukattı arayan.
-eyvallah. diyerek çıktım duraktan.
arabaya bindim ve adliyeye geldim.
genelde bu tip insanlar bekletmeyi severlerdi ama bu eleman geldiğimde beni bekliyordu.
sağ arka kapıyı açarak bindi arabaya.
-merhaba. dedi
-merhaba efendim. dedim
-hereke tarafına gidicez. dedi
uzun mesafe olduğu için içten içe sevinmiştim.
bir an önce tatil için emrah'tan ve cemil usta'dan aldığım paraları geri ödemem gerekiyordu.
-tabi efendim. dedim
-ya "efendim" falan demesek, ben sevmem öyle pek. dedi
-efendim? dedim anlamamış gibi.
-"efendim" lafını sevmem ben pek. dedi bu sefer bağırarak.
-anlamadım, efendim? dedim tekrar binliğine.
taşağa sarıldığını henüz anlayan avukat katıla katıla gülmeye başladı yine.
-ilahi ömer, işte bu yüzden seviyorum seni, çok makara adamsın. dedi
-eyvallah. dedim
yol uzun olduğu için laf lafı açtı.
bizimkisi durur mu amk, anlattıkça anlatı.
evlenip boşanmış.
çok açık söylemese de çocuğu olmadığı için ayrılmış herhalde,
ben öyle anladım.
tipinin aksine çok saftirik bi adamdı avukat mert.
vur kafasına al ekmeğini derler ya işte o tiplerdendi.
"nasıl avukat olmuş bu amkduğum" diye bile düşündüm bir ara içimden.
ama herifi genelde taşağa sarsam da ben de sevmiştim onu.
egosu yoktu bi defa.
samimiydi,
bazen çok konuşuyordu ama "meslek hastalığıdır belki" diyerek onu da hoş gördüm,
ayrıca ne desem gülüyordu,
başlarda sıkılsam da sonra ben de eğlenmeye başlamıştım bu elemanla.
dediği yere gelmiştik.