iki tane hiç unutamadığım bi anım var,ben de anlatayım bari binler. Bu arada 19 yaşındayım,bu yaşıma kadar babamı toplamda 5 kere falan anca görmüşümdür. Hep ayrıydılar.

1-) 5.sınıfta, dersanede. Yol param zaten yoktu, arkadaşım benim yerime de basmıştı otobüs kartını. Gittik dersaneye. Bir-iki ders sonra benim karnım acıktı,ama param yok. Millet kantinde karışık tostları, hamburgerleri falan gömüyo,ben de oturuyorum öyle. Neyse sınıfa gittim, gözlerim doldu açlıktan ağladım binler. Bi tane fen hocası vardı, erkek. Geldi sordu niye ağlıyon diye. Bahane bulamadım, açım diyebildim. Önce cebinden para çıkarıp sıraya para koydu, almadım. Sonra gitti kantinden hamburger-ayran aldı, 20 kişinin içinde sıramın üstüne koydu. Nasıl utandım, nasıl ezildim anlatamam binler. Aldım hamburgeri yere fırlattım, koydum kafamı sıraya çıkışa kadar kaldıramadım.

2-)8. Sınıfta bu sefer. Okulda öğle arası geldi, tabi bende para yok. Hergün kantine birlikte gittiğimiz bi tayfa vardı. Geldiler sen yemicen mi bişey falan, tok musun dediler. Tokum dedim ben siz gidin. Gittiler, tostlarını alıp geldiler. Gözümün önünde yediler. Sonra Fakir misiniz lan siz yoksa, paran mı yok, gel amk ben alırım gibi laf etmeye başladılar. Ulan 8 senelik arkadaşlarım yaptı bunu bana. O seneyi arkadaşsız, kimseyle konuşmadan bitirdim.
Ama o gün yaşadığım en kötü şey o değildi. Eve geldiğimde annem ağlıyodu, elinde 5-10 kuruşlardan oluşan 1 lira vardı. Okuldan gelmemi bekliyomuş 1 ekmek alayım da kahvaltı edelim diye..

Şuan durumumuz daha iyi ama annem şuan 53 yaşında ve şantiyede yemek dağıtma işinde çalışıyo ve üniversiteye gidicek 2 kişi var.(abim ve ben)