Kandırılmak, aşağılanmak, eksilmek, tükenmek, içmek ve içmek, deli gibi sarhoş olmak, hiç utanmadan bi köşe başında ağlamak, düşünmek ve en kötüsü de özlemek.. Bütün bu duyguları 2 yıl boyunca sevdiğim adamla mutlu bi yuva kurabilmek, doğacak o güzel çocuğa annelik yapabilmek için durmaksızın yaşadım. Tam 2 yıl hayatıma başka bir erkek arkadaş veya dost bile girmedi. Bi kere bile ondan hediye almadım, pahalı akşam yemeklerine zütürmesini beklemedim. Sadece sevdim. Çünkü onunla mutlu olabiliyordum. Sesini duymak bana huzur veriyordu ve bu her şeye yetiyordu.
Şimdi bitti. Yüzüme bakmaya bile cesaret edemeden, o hayran olduğum sesiyle telefonun ucundan "ben seni hiç sevmedim" dedi.
huur çocuğu.