benzerini ben de yaşadım lisedeyken ailem notlarım kötüyken yüzüme bile bakmadı. hep yalnızdım. en sonunda sinirlendim dıbınakoyim yeter dedim kendi kendime.

başta zorlansam da inat ettim ilk başta günde 40 dakika olmak üzere 2 etüt yaptım. (20 dakika + 20 dakika) bu sayıyı kesinlikle artırmayacaktım veya en sıkılıdığım günde bile azaltmayacaktım. ve yüzde yüz konsantre olucaktım.

1 hafta düzenli olarak bu çalışmadan sonra özgüvenim ve ders çalışma hevesim başarma isteğim arttı 20 dakikalık etüt sürelerini 45 dk ye çıkardım bu sefer bazen 2 bazen 3 etüt yapıyodum günde her biri 45 dk olmak üzere. ve kesinlikle dikkatimi hiçbişeyin dağıtmasına izin vermiyordum kararlıydım kısacası.

en son ki durumu sorarsan kardeşim günde 3-4 etüt yapmaya başladım 1 saatlik full konsantrasyon ile. başkasının 6-8 saatlik çalışmasını ben 3-4 saatlik çalışmayla hallediyordum.

7 8 dk lik etüt araları yapıyordum. o süre zarfında spor yapıyordum evde tvye pc ye kesinlikle bakmadan.

ha en güzeli etütlerimi bitirmişim ya topu topu günde 3-4 saat lan. günün gerisi benimdi işte amk. geriye kalan zamanımda dünyanın en mutlu insanıydım.

orta halli bi üniversitede inşaat mühendisliği kazandım. ailem bunu görünce sustu laf etmedi. ben de hayatımda ailem dahil hiçbir insanın moralimi bozmasına izin vermedim artık. sen de verme kardeşim. ilerde kız arkadaşın da olucak gelecek planları kurduğun. ama şunu bil tek doğru olan şey bu dünyada ne kadar yalnız olduğumuz. herkes kendisi için yaşar.

ben sosyalist görüşlü eşitliğe inanan insan sevgisi olan biriyim. o yüzden seni umursuyorum ve bu kadar uzun yazıyorum. umarım bi an önce kendine çeki düzen verirsin ve başarılı olursun. üniversite kazanılır askere gidilir evlenilir vs önemli olan hiçbir zaman kendinden kötü durumdaki olan insanları unutmaman ve onları umursayıp yardım edebilmen. bizi insan yapan da budur *