içim cız etti o an.dedesinden de nefret ettim.
-peki sonra n'oldu annene söyledin mi?
+hayır biraz daha büyüyüp gücümü toplayınca bir gün boğazını sıkıp artık beni rahat bırakmasını söyledim. ölümünden bir kaç ay önceydi.
cenazesine katılmadım. annem hala arada söylenir bu duruma.

-en çok üzüldüğün dönem bu muydu rüzgar?
+hayır bir gece yatağımdan konuşmaları dinliyordum.
dedem anneme dönüp sen bizim kızımızsın ama o onların oğlu onların torunu onların kanı
bu evde kalmayacak dedi.

-anladım iyi de dedenin senden nefret ettiğini biliyordun zaten neden en çok canını bu an yaktı.
+sorun dedemin nefreti değildi. küçük bir çocuksun ve annenin bile istendiği evde sen istenmiyorsun.
o annem diyorsun ona ait hissediyorsun ama o bile o eve ait, o bile isteniyor ama sen istenmiyorsun...
çaresiz olduğun halde gitmek isteyip gidemiyorsun.

o an yutkundum. olayı dedesi tarafından değil de bu tarafından bakınca anladım. ''küçük bir çocuğun çaresizliğini annesinin bile ait olduğu evde istenmemesinin ne derece
üzeceğini anladım. acıydı.