hiçbir din mensubuna veyahut inanmayan birine ön yargı ile bakmamak gerekir. insan olmak bunu gerektirir. ama eğer ki o dinin mensubu tebliğ ve misyonerlik gibi bilumum kılıflar ile kendi baskın ve sığ fikirlerini başkalarına empoze etmeye ve hayatlarına müdahale etmeye çalışıyorsa sorun orada çıkar. kimse kimsenin inandığına inanmak, veya kimse kimsenin inanmadığı gibi inanmamak zorunda değildir. başka birinin inanış veya inanmayışına müdahale edemezsiniz. bir inanan veya inanmayana da ön yargılı davranamazsınız. küçümseyemez ve aşağılayamazsınız. hor göremezsiniz, ve yok edemezsiniz. çünkü buna hakkınız yok, kimsenin yok. bütün sorun burada çıkıyor zaten. radikal topluluklar tarih boyunca birbirlerini inandıkları şey yüzünden boşu boşuna katlettiler, hayatlarından oldular. ve birbirlerini düşman bellediler. bu din mensuplarının arasından sıyrılabilen güzel insanlar da oldu tabi ki. bir insanın sahip olduğu özelliklere, niteliklere, etnik kökenine, eğilimlerine, fikir ve düşüncelerine, inanış veyahut inanmayışına bakmaksızın, insanı insanı olduğu için seven ve kabul eden güzel insanlar. böyle biriyseniz ne mutlu size, aksi halde etrafınızda sürekli sorun var diye hayıflanırsınız, sorunun asıl kaynağının kendiniz olduğunu bilmeden. kimseye ön yargı ile yaklaşmayın.