Nasıl olabilirdi böyle bir şey ? kim düşman olabilirdi bize. Mahalle de bizi tanıyan hiç kimse yoktu. Annem vefat ettikten sonra 1+1 bir eve taşınmıştık ve bu eve girdigimiz den beri ne babamın ne benim bir sosyal hayatım vardı. Tek amacımız yaşayabilmek. Bir arada kalabilmek ti. Babam, sabah evden çıkar pazara gider, ben ise okula giderdim. Öğle üstü geldiğimde çalıştığım organizasyon şirketine gider oradan farklı otellere garson olarak yönlendirilirdim. Babam sa oradan taksi durağına geçerdi. iyi ama kimdi bu adamlar ? nasıl yapmışlardı böyle bir şeyi ? gerçekten gasp olabilir miydi ? Düşündüm ve bi çıkış kapısı bulamadım. Kafami toparlayıp doktora cevap verdim.
- Bizim hiç düşmanımız yok! Neden olsun ki ! Biz kimseye bir şey yapmadık.
- Peki. Sakinleş. Şimdi babanın yanina gidip onun olduğundan emin olmamız gerekiyor.
Bir yanım ona sarılıp her şeyi bir kenara atıp ağlamak istese de, korkuyordum. En son Annemin cesedini görmek için girmek istediğimde babam engel olmuş, "sen burada kal ! her şey düzelecek merak etme." Demişti. Peki ama şimdi kim engelleyecekti beni , kim dur diyecekti ? Kim söyleyebilirdi her şeyin düzeleceğini ?