-Sakin ol ! , gel benimle.
Nefes alamamak, karşı koyamamak, söyleyecek bir çok şeyin olduğu halde harflerin ağzından dökülmemesi ilk defa tattığım duygulardı. Hastanenin geniş koridorunu geçtikten sonra kasvetli bir odaya girdik. Otur ! Dedi Doktor
Artık sözleri, komutları umursamıyordum. Emindim inanmıştım babam ölmüştü.
Ancak bu kadar boşalabilirdi dünya, ancak bu kadar sessiz kalabilirdi. Biraz sonra omzumda bir el hissettim. Kafami kaldırdım.
-Nerede o !
- Seni onun yanina zütüreceğim, sadece biraz sakin ol. Sana söylemem gereken önemli şeyler var.