ozaman öretmen lisesindeydim, cemaatte 3. yılım, nasıl ayarım binlere, neyse kurban tatiline geldik köye, arefe günüydü. Bizim ev de mezarlığa yakın beyler. kurbanlığı dışarı çıkardım son gunu binin yayıldın dedim. öyle arsada gezerken araba yanaştı, mezar zıyaretı yapcaklarmış ama kuran okumayı bilmiyomuş aileneden kimse, bana dediler sen biliyon okuyuversene zahmet olmazsa diye. Hagibtir dedim cenabetım bende, ama nası diyim ben o işleri bıraktım diye.

biraz ırın kırın etsem de adamlar çılgın gibi illaaa yasin okutturcaklar.

giberler dedim, bağladım kuzuyu kapının demırıne, yürüyün dedim gidiyoz. bindim ben de arabaya gidiyoz, kitabınız var mı dedim. adam bi kitap çıkardı sanarsınız muhafazidden önce ona verilmiş beyler.

her ne kadar inanmasam da mezarın başına geldık, aga gerildim bildiğin. bi başladım yasine tak tak tak 10 dakkada okudum, binler.

ama nası terlemişim. bi ara gülmek de geldiydi. kendımı kastım. kıpkırmızıyım.

bitti dedim , ağzına sağlık dedı dayı. Eyv dedim

çıkardı 5 lira verdi ozamanın parasıyla.

hey gidi günler nası geçiyo demi