*
Aradan çok geçmemişti ki binanın kapısı açıldı.
Bir umut Eylül mü lan acaba diyerek dikkat kesilsem de binadan çıkan BMW li yavşaktı.
Daha önce bu çocuğu hep Eylül'ün yanında gördüğüm için Eylül'e bakmaktan çocuğa hiç dikkatli bakmamıştım.
Herif boylu poslu, baya düzgün giyimli, yakışıklı, havalı bi binti.
çocuk arabaya doğru yürürken ikinci katın önce perdesi sonra da camı açıldı.
eylül camdan uzanıp çocuğa el salladı.
çocuk da ona el sallayıp arabasına bindi ve gitti.
ikisi de çok mutlu görünüyordu.
Çocuk gittikten sonra Eylül le göz göze geldik,
yüzündeki gülümseme kaybolmuştu.
hiç bir tepki vermeden camı ve perdeyi kapatıp içeri geçti.
ömerin hikayesi başlamadan bitiyordu be binler.
olduğum yerde ağırlaşmıştım amk.
kafam allak bullak olmuştu.
dün bana küçük oyunlar yapan, yüzüme gülümseyerek bakan kız bugün neden yüzüme bile bakmamıştı.
bu çocuk kimdi.
madem sevgilisiydi neden dün kızı ağlatıp gitmişti.
hadi gitti sonra gece neden geri gelmişti.
büyük ihtimal binin adı emreydi.
dün durmadan arayan da oydu.
dün telefonunu eylül e getirdikten sonra muhtemelen tekrar aramış, belki de barışmışlardı.
telefonu keşke getirmeseydim diye düşündüm o an.
çok pişman olmuştum.
ama yapacak bir şey yoktu.
müşteri falan gibimde değildi.
dün emrah ın cemil usta ile ilgili söyledikleri aklıma geldi.
hem özlediğim için hem de kafa dağıtmak için cemil oto ya gitmek üzere bindim arabaya.
arabaya binerken Rüstem Abi "hayırdır" der gibi bana bakıyordu,
-aysel'i alıcam abi, 8 gibi gel demişti dün. dedim
inanmamıştı ama "eyvallah" dedi.