Beynimizin kurguladığı teknolojiye esir bir sanal gerçeklikte (gerçeksizlik) yaşıyoruz. Gerçek bilincimiz ve zihnimiz uyku halinde, biz ise bu uyku içindeki sanal rüya aleminde, beynimizin sınırlarını zorlayamadığımız gibi , kapasitemizi minimuma indirgiyoruz. Üzüntülerimizi, sevinçlerimizi kısacası tüm insanı duygularımızı bu sanal simülasyonda yaşıyoruz. Gerçek dünyayı bile kendi gözümüzle değil, elimizdeki elektronik aletlerin megapikseline indirgeyerek görüyoruz.

konuyla ilgili şu çizimime bakarak okumaya devam edin beyler ;

http://imgim.com/11062324...7741383470235567709_n.jpg

Solunum cihazına bağlanmış gibi telefonlara ve diğer elektronik aletlere bağlanmış durumdayız. Yokluklarını, yarattığımız ve kendi gerçekliğimiz sandığımız sanal simülasyondan kopuş olarak algılayıp, strese giriyoruz. Oysa ki gerçek dünya bu.

Onlar mı bize hizmet ediyor biz mi onların kölesi olmuş durumdayız ? Bilinçsiz bir elektronik alet bile beynimizi esir alabiliyorsa insanoğlu ilerde bilinçli makinelerin buyunduruğu altına girecek gibi görünüyor.

Beynimizin var olan potansiyelini kullanmaya ve dünyaya kendi gözlerimizle bakmak için geç kalmadık mı? Sizce de artık uykumuzdan uyanmanın zamanı gelmedi mi?