Peçete tomarını paspasa bastım, kusmuk beyaz kağıdı gibti attı. Vıcık vıcık kağıt peçete topunu hiç iğrenmeden, elimde sıka sıka tekrar bastım, silebildiğim kadarını sildim, kapıyı açıp kaldırıma bıraktım, dışarı çıktım.

Ankara akşdıbının soğuk havasını ciğerlerime çektim, göğsümü yaka yaka. Bir anahtara baktım, bir de apartman girişine. Kimse yoktu. Şoför koltuğuna geçtim, kontağı çalıştırdım, aracı geri geri otoparktan çıkarmaya başladım.

Daaaaaatttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt... “Sana ehliyet veren kursu gibeyim şerefsizzz!!”