bugün aklımdan geçen garip düşünceler

sorunlu bi insanım ve sorunlu olan başka bi insan ile dialog halindeyken şunu fark ettim:
ağzımız aynı dili konuşuyor olmasına rağmen algılarımızın farklı çalışmasından ötürü sürekli bi huzursuzluk, gerginlik modunda olduğumu, aslında birine bir şey anlatırken bu şeyi kendi bildiğim gibi değil de onun benim istediğim gibi görebileceği şekilde anlatmam gerektiğini vs. vs.
"bir lisan, bir insan" sözü geldi aklıma bunların ardından ve bunun aslında böyle değil de "her insan ayrı bir lisan" şeklinde olması gerektiğini düşündüm.
gerçekten de karşımdaki her insan için ayrı bi dil kullanmam gerektiğini düşünmek inanılmaz derece yorucu, uyuyan insanları seviyorum bu yüzden, uyumayı da.
öyle..