neden asosyal ve yalnızsınız

olduğum gibi davranıyorum,iyi birisiyim filmlerdeki gibi değil bizim hayatlarımızda iyiler hep kaybeder, motor kazası yaptım motorgiblet seslerine uyanırım hep , kız arkadaşım başka birisiyle evlendi evinin önüne gider bakınır evime dönerim , başka birisiyle tanışmak istiyorum ama üşeniyorum daha doğrusu korkuyorum sevmeye başlamışken gibtiri taktan geçmişini öğrenmekten korkuyorum herkes böyle değil tabii ama yaralıyız bir kere maziden , çevremdekiler hep beni kıskanırdı en iyisini giyerdim cebimde hep param olurdu içime kapanık birisi oldum , ailemle hiç aynı düşüncelere sahip olamadık farklı bir insan olmamı istediler kimseye hiç bir şeye sesim çıkmasın istediler yapamadım her allahın günü kavga ettim içki içtim sigara içtim ama serseri olmadım hep iyi bir insan olmaya çalıştım iyi olmak yetmiyor , bazı insanların kısmeti kıyak sevmeden seviliyorlar onları kıskanırım hep, şu yaşıma geldim ama hala cekinirim birinin elini tutmamışım oturup karşılıklı sohbet etmemişim sevgilim olsa nasıl davranırım bilmiyorum lan ben hadi bunların hepsini bir kenara koydum seni seven kimsenin olmaması ve bunun bilincinde olman yada yalandan gülümselerle insanlara ayak uydurman hepsinden daha kötü