bir druid çırağının öyküsü

bana bir kağıt bırakıp gözlerimin içine baktı "Değişime hazır olduğun zaman beni ara." dedi ve oturduğumuz yerin çıkış kapısına yöneldi. Gözlerim kağıda takılmış, düşünceler hızlıca gözümde gerçek şekiller haline geliyordu. Kendimi bir an bütün olasılıkları düşünürken buluyordum, diğerinde ise arayıp aramam gerektiği ve söylediği o "Herzaman çıkış vardı, sadece çıkmak için cesaretli değildiniz" dediği ana gidiyordu. Ya çıkışı şimdi bile seçebiliyorsam? Ya çıkış aslında okadar uzak değil ve onun söylediği gibi gözlerimin önündeyse?

hostun gelip "başka birşey?" demesiyle kendime geldim, kart hala koyduğu yerde duruyordu, gözlerimi karttan ayırmada kafamı iki yana salladım ve hala düşünürken yavaş birşekilde "hesap lütfen."