beyler kız arkadaşımla hikayem

O Trabzon yoluna çıkmıştı. Ben de güne erken başlamıştım artık. Tatilin tadını çıkarmak istiyordum. Tabi maalesef ecrin’siz. Annem aradı. Açıklama yaptım falan. Sonra dolaştım birazcık iskenderun sokaklarında. Ev-okul-ecrin’in evi üçlemesi arasında kaldığım için pek gezme fırsatı bulamamıştım. Ya da genellikle taksiyi kullandığım için. Yavaş yavaş yürüdüm beyler. Bacaklarım çok yorulmuştu. Havaalanından eve yürüdüm düşünün.

Apartmanın önünde yavruları olan bir kedi gördüm. Yavruları hemen kaçtı. Kedi sarılı beyazlıydı ve çok güzeldi. Eve çıkıp süt ve plastik kap aldım, kediciği besledim.

Aklıma ecrin geldi yine. Hamile bir kediyi besliyordu, ben de ona yavşamak için daha elverişli bir kap getirmiştim. Öyle tanışmıştık. Daha doğrusu o beni tanımıştı. Beni umursamamıştı bile.
Kediyi biraz daha okşayıp eve çıktım.
Bir sürü akraba arıyordu. Sınavın nasıl bilmem ne. Telefonumu kapattım. Tabi annem yine arayanlara söylüyordu ama umrumda değildi. Yeter ki benim kafamı şişirmesinler.
Bilgisayara oturdum sonra.

Günlerim bu şekilde rutin geçti. Gündüz sıcakta evde bilgisayarla oynuyordum, gece ercanla dışarı çıkıyorduk. Bazen tatlı yiyorduk, bazen içli köfte, bazen nostalji’ye gidiyorduk.
Bazen de gece dışarı çıkıp sabaha kadar dolaşıyorduk ve sabah denize giriyorduk. Güzeldi beyler. Ercan gibi dostum bir daha hiç olmadı. O kadar candan, o kadar samimi ve her şeyimi paylaştığım biri… hiç olmadı.

Günler böyle geçti beyler. Lys sonuçları açıklandı. Ve ben tercihime ilk yerleşmiştim.

Boğaziçi üniversitesi, bölümü söylemeyeceğim. Dünyalar benim oldu diyebilirdim. Gerçekten gidemezsem çok üzülürdüm çünkü. Ercan koç üniversitesinde (bölümü söylemeyeceğim) tam burslu bir bölüme yerleşti. Zaten onun puanı benden daha yüksek. Ama ben yüksek de olsaydı koç’a gitmezdim.

Her gün farklı arabayla gelen, koluna çanta takmış ve boya kutusuna düşmüş kızları görmek bana göre değildi. iskenderun’daki kızlar bakımlıydı ama öyle burslu ezmek gibi saçma olaylar yoktu.
Koç’ta var mıdır öyleleri bilemiyorum ama istemedim işte. Halbuki ercan ile aynı üniversiteye gitmeyi dilerdim. Çünkü onunla aynı evde kalacağımızın hayalini kurmuştum hep.

Başak da istanbul’da üniversite okuyacaktı yani öyle planlıyordu ve üçümüz beraber o evde eğlenirdik diye düşünmüştüm. Ama ercan koç’un yurdunda kalacaktı.

Ecrin’i arasam mı aramasam mı diye düşündüm. Hani herkes arayıp çok bunalmıştır diye. Ama aramakta karar kıldım sonuçta sevgilimdi.

-ecrin?
-ali kazanmışsın
-evet. Seni sormak için aradım
-ben de kazandım. Yarı burslu hem de.

Sonrasında havadan sudan konuştuk beyler. Çok özlediğimi söyledim. Ağustosun sonlarında geliyormuş.

istanbul’a gelemeyecek olmasını her düşündüğümde üzülüyordum.

Enes’ten, zeynep’ten haberim yoktu beyler. Zaten onları bir daha hayatımın sonuna kadar da görmedim.