beyler kız arkadaşımla hikayem

bide bende şu huy var. biriyle kavga ettiğimde o an aklıma hiçbir şey gelmez, bittikten sonra yardırırım kendi kendime. sonra keşke bunuda söyleseymişim ya la triplerine girerim.

yine böyle dolaşıyorum lan olayın üstünden 2 gün 3 gece geçmiş ben hala gururuma yediremiyorum. hayatım boyunca kimse ayar vermemiş bana. böyle bir dalaşa girmemişim ki zaten.

okulun arka tarafında koruluk gibi bir yer var. bornovanın koruluğunun tırnağı etmese de kafa dinlemek için iyi denebilir. aslında öğle araları kalabalık oluyordu lakin ne hikmetse kalabalık olduğu kadar da sessiz olurdu koruluk.

ben de yine dalgın dalgın yürüyorum. hatayda da yağmur başlamış o zamanlar. koruluğun toprak bölümüne özellikle basmamaya çalışarak dar bir alan olan betondan gitmeye özen gösteriyorum.
gelen geçen de umrumda değil zaten amk bu huyumuda hiç sevmem eğerim kimseyi görmemek için başımı önüme. bi kaç kere annemle karşılaşmışız annem niye selam vermedin diye trip atardı lan.

sonra bi kızla çarpıştık beyler benim dikkatsizliğimdi ama üzerime dökülen gazoz+enes binine olan sinirim+gururumun kırılması bunu kızın dikkatsizliği olarak yorumlamama sebep olmuştu. kıza saydım sövdüm amk önüne baksana malmısın bilmem ne diye formam batmıştı zaten. olmayan karizmam sıfırın altına inmişti.

bir kaç kişi oturduğu banktan kafasını çevirip benden tarafa baksada bu bir kaç saniyeyi geçmiyordu. pek bizi takmıyorlardı. iyiki de takmıyorlardı. ben birazdan ayar yiceğimden habersiz saydırıyom kıza.
o sırada bunun kankasımıdır nesiyse artık -kankasıymış- beni azarlamaya başladı.

yok sen önüne bakmıyonda bilmem ne de tepesini attırmayayım da. bildiğin saydırıyo bana. bazı bakışların bizde kilitlendiği oldu kız ayar verince. ben de sinirlenip hızlı adımlarla okula girdim.