yaşanmış bir olayı yazıyorum piçler

Tanrı dan merhametli olduğumu anladığım gün ona inanmaktan vazgeçtim…
Hava güneşli, güneş o kadar sıcak ki insanın teniyle beraber içini ısıtıyor, çok serin ılık bir rüzgar esiyor. Yıllardan X. Batıl inançlarla insanların kandırıldığı, tecavüzlerin suç sayılmadığı, tecavüze uğrayanlara devlet denen oluşumun bakmadığı bir yıldayız. Sizlere yaşadığım hayattan bahsetmek istiyorum. Çocuk yaşta ailemi kaybettim. Gerçek ailemin kim olduğunu asla öğrenemedim ama aile sevgisinden asla yoksun kalmadım. Bana bakacak üvey bir ailem vardı. Bu arada adım Leon. Küçük yaşta öldürmeden zengin olunamayacağını, kurallara uyduğun zaman asla saygın bir insan olamayacağını, iyi insanların asla iyi yerlere gelemeyeceğini, saygıyı,şerefi ve parayı istiyorsan önce hak etmen gerektiğini ve sonra adamsan gidip bunları alman gerektiğini öğrendim.Ve tabi en önemlisi, insanların korktuğu şey olursan insanlar sana saygı gösterir, bu yüzden tüm insanların korktuğu şey olmaya çalıştım. Ama öncesinde bunun ney olduğunu öğrenmeye çalıştım. Tanrı mı? Aslında bir bakıma evet, ama inançsız insanlar da var ve onlar tanrıdan korkmuyor. Bu yüzden her toplumun, her insanın korktuğu tek gerçeği öğrendim. Ne mi? Tabiî ki de ÖLÜM. Aslında öğrenmedim, zorla öğrettiler. Tanrıya inanan insanlar asla kötü şeyler yapamaz ve kötü şeyler yapamazsanız asla iyi şeylere sahip olamazsınız. Bu yüzden ne tanrı inancına sahibim nede iyi şeyler yapma isteğine. Gelgelelim ki şuan 60 yaşında olmama rağmen, kimsenin ulaşamayacağı yada hayal bile edemeyeceği şeylere sahibim. Bunlar ne mi ?