incide bile söylemeye utandığımız

utanmak değilde., ben kimseye söylemekten korkmuştum. 5. sınıftayken sevdiğim kızı kaybetmiştim araba kazasında ağlıyordum sürekli ailem e söylemekten çekinmiştim sevdiğim kızın öldüğünden. pgibiyatriste zütürdüler onada söylemedim. okulumu değiştirdiler sonrada. aradan 10 yıl geçti başkalarınıda çok sevdim ama unutamıyorsun işte bir yandanda unutmak istemiyorsun, unutmaktan korkuyorum. o hiç büyüyemedi 2003 yılında 11 yaşında olarak kaldı. belkide duman'ı bu kadar çok sevmem ve dinlemem bu yüzdendir. onu en son hatırladığım anı elinde ki oje'yı açamıyordu. ben açmaya çalıştım bende açamamıştım ona geri verdiğimde ise açtı ve bakkk açtım işte demişti. o gün o oje'yi ben açabilsem belkide o kaza hiç gerçekleşmemiş olacaktı...