akşam boş evin sizi karşılaması

gecenin sessizliği bir zil değilde o soğukta cebinden çıkardığın anahtarlar bozar.
sonra buz gibi olan o kapı kulpunu tutar içeri girersin.
karanlıktır.

kol saatinin pilinin ne zamandır bitik olduğunu bilmezsin.
gardolabın da ütüsüz asılı yığınla kılık kıyafetin olur.
mutfak musluğun dan aynı simetri de damlayan su sesini dinlersin.
fotoğraflara bakarsın.

pazar kahvaltılarında artık yalnızdır. seni ekmek alman için gönderen bir ailen yoktur.
yada sabahları erken kalkman için seni bekleyen bir rotakop.
küçükken tabağında bıraktığın lokmaların arkandan ağlayacağı söylenirdi büyüdün ve artık arkandan ağlayan hiç kimsenin olmadığını görürsün.
babandan öğrenmişsindir.
annen öldüğünde baban ölene kadar annenin fotoğrafını yemek masasına koyup önüne de bir tabak koyardı.
şimdi aynısını sen yaparsın.
annenin ve babanın fotoğraflarının önüne tabaklar koyar.o tabaklara yemekler koyarsın.
bunu bilirmisin lan ?
ayna ya değil sıçtığın taka bakıp saçlarını taradın mı hiç ?