bi aralar komple kaybetmeye başlamıştım.. harçlık bile gidiyordu. son paramı bırakıp gibtir olup yana geçiyordum eve gitme saatim gelene kadar.. kırığa bağlamıştım. uğursuzluk peşimdeydi.. dersler kötü hayat kötü bomtak bi adamdım..

annemden kitap alcam diye para istedim ithal kitap olduğu için pahalı dedim.. ne kadar dedi?

1000 tl dedim.. gözlerini görmeniz lazımdı.. yerinden çıkıcaktı sanki.ama ses etmedi..

annem: babana sakın söyleme fotokopi çektir falan der dedi ama ben vercem sana dedi o parayı..

kendimden utanıyordum aynada kendi suratıma tükürdüm bu hareketi yaptığım için.. aynadaki yansımamdan akıyordu tükürüğüm.. iğreniyordum baktığım şeyden..adi şerefsiz diye söylendim kendime..