geçen sabah uyandığımda ev bomboştu

eski bir caminin yanına ilerledik. daha önceki günlerde buranın askeri bir sığınak olarak kullanıldığı belliydi. içeride cephane aramamız lazım olduğunu söylediler. girdik. genişçe bir camiydi. yerde kan izleri yer yer cesetler inanılmaz kokular yayıyordu. yemek borumun yer çekiminin kuvvetiyle yukarı çıkan şeylerle dolduğunu hissediyordum. parçalanmış askerler, çocuklar, cesetler, insanlar... dayanılması güç bir görüntü..

ama haklılardı. bir kaç mermi ve biraz da su bulmuştuk. camiden çıkınca karşımızda bir 6 7 kişilik bir grup zombi vardı. ama bizi görmüyorlardı. hemen ağildik, şadırvanın arkasında saklandık. grup sesleri işitmiş olmalı ki bu tarafa doğru geliyordu.. ama bizim yanımıza değil. camiye.. içeri girdiler. hemen arkalarından onlarcası daha akın etti. çevreye. burada mıydılar. onları neden görmedik. şimdilik saklanıyorduk. sessizce beklemeye devam ettik. allahtan dikkatlerini dağıtacak birşey oldu. başka bir yöne gitmeye başladılar. çoğu ayrıldı. biz hala korkuyla bekliyorduk. caminin arka kapısına ulaşıp var gücümüzle ordan kaçmamız lazımdı. hala çok kalabalıklardı.