neden mi susuyorsun panpa

hep aynı... bilmem neden yazıyorum?
belki bu gece masam ve karanlık odamda kendime acıyorum... kim bilir ki
nedense hep susuyorum... çünkü hayallerime kırıklıklar kusuyosun...
evleniceğin kadın... küfürlerinde kaldı...
ve öyle umursamıyosun ki hayatı yaşamak en az senin kadar zavallı...
gülebiliyorsan sende toplumda kaybettin ruhunu... neden mi ?
çünkü bu insanoğlu toprağa gömdü iskeletle... onurunu...
bilirsin yerinde olsa başkası kesinlikle delirir...
zaten anlatamamanın verdiği başağrısı buna delilin...
beynini meşgul eden cevapsız soruların var kesin bildiklerindende zaten emin değilsin..
neden mutluluk bi yastıkta değilde fotoğraflarda eskir ?hiç cevabını bilemedin...
burası lanetli bi yer ve kendin olmak bi hayli zahmetli... zaten sen kendini kendin olmayarak mahvettin...
tepkisiz bir esirsin kutuplardan basık ekvatordan şişkin bi sahibin var...
sana bahşedilen konforlu bi yaşam çalış dur ve çabala almak istediğin evin tüm kapıları para... bak
okul yıllarında ettiğin kavgalar kadar güçlü sevdin ama tasolarla oynamak kadar taktan yere aldatanlar var...
bu yüzden susuyorsun...