Eski bir olay beyler geçen konusu geçti yazayım dedim. Amcam öğretmen şırnakta görev yapıyordu. Onun yanına kalmaya gitmiştim birkaç gün. Lise 3 veya 4üm kanın damarda hunharca hareket ettiği durmak bilmediği zamanlar.

Dayımın evinin karşısında bahçeli güzel bir ev vardı. Evde oturmaktan sıkıldım çıktım sokağa. Telefonla uğraşıyordum o evin bahçesinin duvarına yaslandım. Beyler 5 dakika geçmedi balkondan 50li yaşlara yakın biri çıktı.

Bana bir bağırıyor balkondan kürt şivesiyle orosı benim dovarım napoyorsun lan falan bu tarz şeyler beyler şiveli saydırdı bana. Pek bi tak anlamasam da birkaç kelimeden anladım duvara yaslanmamdan rahatsız olmuş. Bre insafsız bahçenin duvarına yaslanmışız önü sokak ne olmuş yani demi ? Zarar vermiyoruz birşey yapmıyoruz.

Beyler bu beni öyle azarlayınca içime oturdu. Yaş zaten dediğim gibi kanın durmadığı zamanlar. Biraz da iri kalıplıyım kendime güveniyorum yani. Sen misin beni azarlayan deyip ben de buna saydırdım.

Bu daha da dellendi beyler daha ağır şeyler söylemeye başlayınca adamsan gel lan aşağı dedim. Beyler ben sanıyorum ki adam aşağı inecek kavgaya tutuşacaz. Genç adamım bunu pert ederim diyorum içimden.

Ulan adam bi bağırmaya başladı Mehmet Yusuf Zekeriya Ahmet böyle böyle 10 isim saydı dıbına koyayım. Evin sağından solundan herifler belirmeye başladı. Sürü gibi çıktılar birden dıbına koyayım. Beyler bir topuklamışım ama yok böyle bişey. Ayağım yere değdikçe ağrıyordu hemen tüydüm oradan. Akşam olana dek eve gitmedim. Akşam oldu baktım ortalık sakin girdim eve. Tatilimi bitirene kadar evden çıkmadım.

Özet: Kürtler ebemi az kalsın gibiyordu