şöyle adam akıllı bi yazar yokmu muhabbet

ben varım panpa buyur?

@55 panpa öyle yapmam gerektiğini anladım da nedenini bilmediğim bi çekingenlik kapladı içimi hiç yanına gidemiyorum bile normalde tecrübem de var ama bunu görünce böyle oldu.

panpalar 20lik dişim 25 yaşımda çıkıyo anasını gibiyim çok ağrıyo lan

var panpa

(bkz: şizofrenik dakikalar içerisindeyim yazıyorum)

@167 verdim nickaltını panpam ... panpa son günler herşey üst üste geliyor hayatımda bir anlatsam bazılarınız inanmaz çoğunuz özet geç amq der sinirimi bozar amq

resimci yaş 20

psychedelicrock anlat panpa seni dinliyorum

sabah olduğu için dertliler yatmış beyler. başka derdi olan yok demek ki entry girmediğine göre

bir konuşayım kızla yarın panpa sağol yardım için

sacmasapan konusmayin la huur çocuğusun bunu söyleyip öyle gideyim dedim

iyi dertleşmeler herkese

mlkr2 şaka yapıyoz lem atrıca sakula amk sacmasapan konusmayin la nın kısaltması sakuka değil yani

amk akıl hastanesinde yattım diyorum derdi olan yok diyorsunuz zaaaaaaaaa

@138 panpa sevdiğin kıza açıklamaya çalışsan? suç resmen senin üstüne atılmış sen suçsuzsun halbuki.

açıkcası sevgilinin bu duruma tolerans göstermesi zor biraz ama seviyorsa neden olmasın? sende seviyorsan peşinden koş derim. yok eğer değmeyecek bir kız dersen sen bilirsin

resimci adam dedik liseli çıktı neyse

@182 e bakın beyler

@181 Yarın kaç gibi online olursun panpa pm atıyım sana

resimci bana içerlemiş ya la uahauhauahua

@154 vay kardeşim aynı benim kafadansın da oranın ortami bir baska biliyorsun derdin olmasa bile müzikler içirtiyor derdim büyük olmasa uğramam da yarın bir dağıtcam panpa

ben sakuka yı sevdim panpa farkındayım amk

sacmasapan konusmayin la panpa yazmıştım dur copy-paste yapıyım oku gitme gerilere şimdi.

panpalar ben hayata yenik başlamış şanssız bi herifin tekiyim. hayatım boyunca hiç bir zaman tam olarak yüzüm gülmedi. sosyal fobi (aşırı utangaçlık) hastalığı var bende, hayatım boyunca hep utandım amk, akrabalarımdan bile utanıyorum amk onlar geldiğinde evden dışarı atıyodum kendimi. neyseki şimdi yalnız yaşıyorum ailem dışında gelen yok. lise hayatımı hiç yaşayamadım, ilerde geriye dönüp baktığımda "vay be ne günlerdi lise yıllarım" diye asla diyemiycem ya da "çocukluk anılarımı anlatayım size" diyemiycem, şuan üniversitede 2.yılım ve böyle giderse üniversite hayatımda olmuycak. tipim falan gayet iyi amk kızlar yanaşmaya çalışıyo ama ben utandığım için çok az konuşuyorum ve hemen uzaklaşıyolar benden. arkadaşım yok panpalar gerçekten abartısız söylüyorum arkadaşım yok, okul-ev-pc okul-ev-pc hayatım böyle geçiyor. telefonum hep kapalı çünkü arayan soran yok, facebook vs. yazan yok. tamamen yalnızlaştım. bende isterdim yanıma sevdiğim kızı alayım onunla gülelim, eğlenelim hatta kavga bile edelim, bende isterdim eve arkadaşlarımı çağırıp eğlenmeyi, bende isterdim normal bi insan gibi yaşamayı ama hayat maalesef bana gülmüyor. ne yaptıysam şu sosyal fobi illetinden kurtulamadım. bu benim "özet geç bin" hikayem, içimi döktüm panpalar umarım anlarsınız durumumu.