merhaba sayın huur çocukları bu yeni tasarım çıktığından beri hiç girmiyorum sözlüğe en fazla 1-2 kere gelmişimdir oda fazla olmasa da hatırı sayılı olan eşe dosta merhabayı ekgib etmemek için 28 yaşınızda olan bir abiniz olarak bir iki kelam edeyim sakın yanlış anlamayın bu sözlükte edebiyle takılan yaşınadan olduğunca oturaklı olgunluk gösteren kimseyi yaşı yüzünden hor görmem abilik taslamak da değil de çok zor şartlar altında yaşamak zorunda kaldığım hayatımın bir kısmını paylaşayım belki bin kuruluğunu bırakır bir kaç ders çıkarırsınız kendinize ben kimsesiz büyüdüm çeşitli başlıklarda yazdım yine bu temalı konularda ama detayına inmemiştim babannem yetiştirdi kısacası beni ana baba sevgisi görmedim maddi olarak da bu kadına yük olmamak için de 8 yaşından beri çalışıyorum dur durak bilmeden beyler çocukken yaşadığım travmalardan bir yazı hazırlasam ben en taşşaklı pgibolog uzmanıyım diyen doktor bile kafayı yer o şekilde ama bakın durmadım 15 yaşına kadar babannemin yanında kaldıktan sonra kadın dayanamayıp beni amcamlara postalıyor alışdığım düzende böylelikle gibildi o zamanlar yani kısacası hem çalışıyor hem okula gitmeye çalışıyor hem de kurulu düzenimin bozulması sonucuyla tekrar bir yere adapte olmaya çalıştım yıllar fışkırttığımız spermler misalı askerliğe dayandı şimdi askerliğe burun kıvıran bin kurularının aksine askerliğimi piyado komando olarak yaptım diğerleri fırsat buldukça sürekli telefonda yakınlarıyla hasret giderirken ben ranza da uykum olmamasına rağmen uyumaya çalışırdım bakın acıklı bir hayat hikayesi şöyle şöyle şeyler geçirdim muhakemesi yapın diye yazmıyorum insan bu dünyaya ilk adım attığı günden beri zorluk yaşar neyse eee para salan da yok millet çarşı izninde gezip tozarken ben 3 kuruş cebimde olsun jilet sigara parasını çıkarıyım diye çalıştığımı biliyorum it gibi askerlikte bazı çatışmalar atlattım milleti hastanede yakınları ziyaret ederken bana tek kimse nasılsın neyin var diye sormadı yani yokluğun ne olduğunu bu kardeşiniz çok iyi bilir daha sonra askerlik vesaire bitti okumayı kafaya koydum ilk girişte grafik tasarımı kazandım çalışmaya ara vermek yok tabi sonra bir fırsat oldu okul zamanında millet fransaya gidip çalışıyor hem de okuyor dedim ben niye yapmayım neyse pasaport vesaire çıkardım pılıyı pırtıyı toplayıp buraya yerleştim ilk 2 sene zorlansam da şu an sabit işim kendime ait herşeyim mevcut bu demek değil ki hayatda illa ki birşeyler elde edip maddesel şeyleri kazanmak bir başarı dır tabi ki değil insanın içinde olacak mücadele ruhu beyler ben 98 yılında 20 kuruş ucuz diye ekmek kuyruğuna giren 70 yaşında nene gördüm 20 kuruş ulan bilen bilir 50 60 kişiden aşşağı olmaz o kuyruklar yani diyeceğim o ki hayatınızın değerini bir sorgulayın ben neyim ne olmalıyım ne yapmalıyım nasıl mücadele etmeliyim gibi soruların cevabını ancak siz kendiniz belirleyebilirsiniz dıbına koduğumun çocukları yok kız arkadaşım yok yok tipsisizim yok şöyleyim yok böyleyim acıtasyonlarını bırakın sabah akşam evde rahatça oturup çalışıp didinen babanızdan harçlık alıp dal daşşak yatıp ananıza tepsiyle yemek getirtiğinizi biliyorum o yüzden acizlik ayaklarını bırakın sözlük hesabımı sildirebilirim de bu tarz yannan yannan düşünceleri aklınıza getirmeyin ulan oğlum en basit şöyle düşünün bu dünya da o kadar yavşak huur çocuğu var ki siz en azından dürüst onurlu doğru çocuklarsınız bu devirde dışarı çıkın bakın bakalım etrafınıza kaç tane böyle insan böyle karakter bulabileceksiniz şu şarkıyla da bu entry i kapatıyorum görüşmek üzere dıbına koduğumun binleri https://www.youtube.com/watch?v=ZKHP3kCXrDU