şu hayatta en çok istediğim şey anneme

ulan deseler ki ucunda ölüm var gibmişim anasını bi kere sarılayım bi kere kokliyim diye dunyayı yakardım lan .hiç değilse bir kere omuzlarında ağliyabiliyim diye.ama hayat canımı almaktan daha beterini yaptı bana halbuki dunyadaki en güçsüz ve zayıf olan bendim .kimsenin taşıyamicağı bir sır yükledi sırtıma hemde daha küçücükken .ailemdeki herkezin hayatını gibebilecek mahvedebilecek birşey.işte bu yükü omuzlarımda taşıyorum ve taşımaktayım yoruldum mu bilmiyorum ama buna mecburum. işte bunun yüzünden 10 senedir ne annemle konusabiliyorum nede sarılabiliyorum beyler.hayat bana o kadar acımasız davrandıki hep bi tarafım ekgib kaldı.şimdi size söylüyorum
annenizin kıymetini bilin.gidin annenize sarılın,gidin omuzlarında ağlayın böyle bi huzuru dunyanın hiç bir yerinde bulamazsınız.
http://www.youtube.com/watch?v=0b7qwmGn7bg

suan sağlam bi üniversitenin taşaklı bi bölümünde okuyorum. gelecek endişesi hiçbir zaman taşımadım .ama geçmişim ve yapmak istediklerim elimdeki herseyi değersiz kılıyor. deseler ki 1 kere sarılabilcen amk 1 dk düşünmem gibmişim geleceğini ünisini der koşar öyle hiçbirzaman bırakmıcakmış gibi sıkıca sarılırım. o kadar cok istiyorum ki bunu kelimelerle bile anlatamam bunu size. annenizin kıymetini bilin lan dunyanın en değerli varlıklarıdır lan.bu dıbına kodumunu hayatı bi cocuğu neden annesinden ayırmak için zevk alır ki .

en son kurban bayramında gittim eve .içeri girdim 2 yabancı gibi konusmuyoruz birbirimize içeri geçtim oturuyoruz abimlerle falan
getirdi önüme yemek koydu gene konusmuyoruz tabi ama içim cız ediyo dıbına koyim. giderkende cantama yolluk niyetine birşeyler koymuş
ayrılırken de ne helallik istedim ne yüzüne baktım. a ama o her defasında yapıyo bunları mahvoluyorum adıbına koyim