1. Örneğin babam abime arabayı verirdi. Yani abim tek başına arabayı alır giderdi ve hiçbir problem olmazdı. Aynı babam ben abimin yaşına geldiğimde arabayı bana vermedi !

2. Babam abimle herşeyi rahat rahat konuşur, istişare eder vs. Ama aynı babam bana gelince sanki karşısında 8 yaşında bir çocuk varmış gibi hep aşağılayarak ve ezerek konuşur.

Babam evin salonunda ben birşey anlatırken, herhangi birşey anlatırken dahi hemen öfkelenir. Kendi kendine öfkelenecek ve beni ezecek birşey bulur ve hemen saldırıya geçer. Ama abim rahat rahat anlatır ama bana hemen sinirlenen ve saldırı moduna geçen babam abime karşı son derece saygılı ve muhabbetkardır.

Mesela bir akşam bizim bir akrabayı dövmüşlerdi. Abime telefon etti bu akraba. Ve abim hemen bi hışımla kalkıp "Baba ben gidiyorum, bizim K.'yi dövmüşler. Bi gideyim bakiim" dedi. Babamda çok sakin bir şekilde ve abime güvenen bir şekilde "Tamam oğlum ama dikkat edin" dedi. Aynı şekilde ben desem ki "Baba ben gidiyorum, bizim K.'yi dövmüşler. Bi gideyim bakiim." desem babam der ki "Sen otur bakiim şuraya. Hiçbiryere gidemezsin sen. Nereye gidiyon sen" diye bana saldırır.

Abim araba kullanırken babam hiç karışmaz. Ben araba kullanırken ki o da şöyle babam köye giderken arabanın direksiyonuna beni geçirir ve usta bir şoför olduğum halde 9 senedir araba kullandığım halde gidene kadar ortalama her km'de 2 kere olmak kaydıyla ağzıma sı*ar. Resmen canıma okur. Canımı çıkartır. Yani ortalama 600 kere o yolda cinnet geçirir ve bana bir ergen muamelesi yapar.

Babam bana küçükken "beceriksiz" derdi. Bunu sık sık ve bütün samimiyetiyle söylerdi. Ama onun söylediğinin aksine ben çok becerikli bir adamımdır. iyi resim çizerim mesela. iyi şarkı söylerim ve sesim hiç detone olmaz. Sanatkar bir adamım yani becerikli bir adamım kısacası ama babama göre dünyanın en beceriksiz adamıyımdır. Abime ise bir kere dahi "beceriksiz" derken görmedim.

Kısacası babam abime karşı son derece onore edici [onurlandırıcı] davranışlarda bulunurken bana karşı ise son derece diktatör davranışlarda bulunmuş; gerek diktatörlüğü ve abime karşı göstermiş olduğu çifte standartları ile beni kendisinden nefret ettirmiştir.

Son durum: Odam evim gibi oldu. Odama geçiyorum ve babamla hiç muhatap olmuyorum çünkü ruh sağlığım açısından babamla iletişim kurmayı kendime yasakladım.

Size birşey söyliyeyim mi; babam beni hiçbir zaman sevmedi, çocukken de sevmedi. Ve ben de hiçbir zaman babamı sevmedim. Hatta küçükken 10 yaşında felanken net hatırlıyorum babam eve geldi mi sıkılırdım. Bütün dünyam başıma yıkılırdı. Çünkü buz gibi-sevgisiz ve diktatör bir insan ülkemi işgal etmiş gibi birşeydi bu. Bu arada ben babamın öz oğluyum. Yani bir üveylik felan yok. Hatta tip olarak babam, abim ve ben aşırı benzeriz birbirimize. Abimle ikiz gibi benzeriz zaten, ses tonumuzda aynıdır. Bir ara üveymiyim acaba ben diye şüphelenmiştim ama kesin eminim üvey değilim. Lakin biyolojik olarak üvey değilim ama sevgi ve onore bakımından üvey gibiyim.

NOT : BENiM HiKAYEM DEĞiLDiR ( BiR TANIDIĞIM )