Düşünün ki yanınızda bir kız yatıyor. Saat gecenin 3ü. Uyku tutmamış, gece lambasından yayılan loş bir ışık. Biliyorum erkek adam gece lambasıyla uyumaz ama sevdiceğiniz ürküyor işte karanlıktan, size rağmen korkuyor. Sağa sola dönerek uykunuzu geri getirmeye çalıştıkça kaçırıyorsunuz. Sonra O'nu farkediyorsunuz: Sevdiğiniz kız. Yanınızda, tüm masumluğuyla uyuyor. Alelade sıradan biri değil o, aşıksınız. Bakakalıyorsunuz yüzüne, saçlarına, yüzünün her ayrıntısını nakşediyorsunuz zihninize; dalıp gidiyorsunuz uzaklara yanınızda sevdiğiniz. Aklınızdan binbir türlü düşünce geçiyor ama hepsi bir yerde toplanıyor. Çehresine dökülen zülfüne dokunmamak için zor tutuyorsunuz kendinizi, gözlerini açsa da kocaman sarılsam diyorsunuz ama zaman geçmek bilmiyor. Tüm bunlar olurken aklınıza tek ama tek bir cümle geliyor: "Sabah olsa da gibsem şunu."

ananız yanımda yatıyor "anan savar"