Beyler öyle bir ağrım var ki köpek gibi ağrıyor lan. Okuyup geçiyorsunuz ama harbi ağır bıçaklanma yarası öyle hafife alınacak türden değil. Annem sürekli başımda ona çaktırmamaya çalışıyorum O yokken ağzıma yastığı dayayıp basıyorum feryadı mk doğum sancısı gibi, heralde doğum sancısı da böyle acıtıyordur.

Beyler okuldan dönüyorum ama öyle bir paranoyak oldum ki sürekli arkama, sağa sola bakarak yürüyorum. her köşebaşından hamza gelecek gibi hissediyorum Normalde korkak biri değilimdir ama kapıcının dünkü sırıtışları aklıma geliyor kendi kendime paranoyaklaşıyorum. Böyle böyle alt sokaktan yolu uzatarak eve gidiyordum Hamza nasıl olsa işte diyorum bir yandan kendime öyle avunuyordum. Yolu uzattığım yerde aile sağlığı merkezi vardı beyler, aile sağlığı merkezinden dönüp 2 sokak ilerde bizim ev var. Tam aile sağlığı merkezinin önünden geçerken içerden burnu sargılı bir şekilde hamza çıkmasın mı? Mk burnu harbiden kırılmış bunun rapor almış işe gitmiyormuş o gün de pansuman için gelmiş deve. Ulan bu beni gördü yolun karşısındaydım bu bana bi bağırdı "gel lağ burayağ" diyem. Ulan altıma edecektim, beyler hamzayı görseniz cidden abartmıyorum diz çöker tövbe istersiniz. tövbe tövbeee. neyse bu hızlıca bana doğru gelmeye başladı

Bıçağı yedik ama ben Hamzadan yediğim dayağı yedim kurtuldum diye öyle seviniyorum ki. Şimdi hamza endişilensin mk mahkeme korkusuyla dedim. Anama babama anlattım olayları. Babam dedi niye bize söylemiyorsun lan daha ilk gün şikayetçi olman lazımdı, böyle hayati konuda niye kendi kendine karar veriyorsun diye kızdı, ama hasta yatıyorum diye de lafı uzatmadı. Ben hamzayı hapse attıracam diye seviniyordum ama annemin durmadan ağlamasına da anlam verememiştim. Ne kadar ben iyiym desem de bir türlü susmuyordu kadın.

Hayata yeniden umut dolu bakmaya başladım, Muhammet abim gibi. O da hayata umutlu baktı ama onun umutları boşa değildi. Onun umudu sayesinde ben mücadelemden vazgeçmedim. Umut her zaman olmalı arkadaşlar her şeyde bir hayır vardır derler. Muhammet abim öldü ama onun umudu bende yaşamaya devam edecek. Hele bir iyileşiyim bundan sonra ne aileme ne de başka insanlara kötü davranacağım. Kötü huylarımdan elimden geldiğince arınacağım diye kendime söz verdim.

ilk üç ay hayatım çok güzeldi babamda veya bende herhangi bir rahatsızlık olmadı. Babamın ciğeri bana tam uydu diyebilirdik. Ailemiz de eski haline döndü. Annemi ağlarken görmüyordum. Kardeşlerim annem babam hep beraber mutluyduk. Hayatımda unutamayacağım üç aylık bir zaman dilimi. O günlere dönmek için nelerimi vermezdim...

Durakta tek kişiyim sabah sabah kimse yoktu benden başka. Otobüs de bir türlü gelmez zaten yaz okulunda öğrenci az diye sefer sayılarını düşürüyor ipneler. Durakta beklerken kafama yediğim darbeyle gözlerim karardı. Neyle vurdu tam anlayamadım ama hamza ayısı arkadan gelmiş. Ben yere yığıldım bu beni kaldırdı. Yerde vurmadı daha fazla zevk almak için yerden kaldırdı beni. Ayağa kalktım noluyo lan dedim bu tuttu karnıma dizini geçirdi ben iki büklüm yine yerdeyim. Bu sefer karnımı tutup yerde duruyorum. Kalk lan dedi beni kaldırmaya çalışıyor. Ben de kapandım yerden kalkmıyorum. Bu yine kalk ulan dedi tuttu beni kaldırmaya zorluyor. Bu bana doğru eğilmi halde ben de yerdeyim. Bunun daşşağına yumruğu geçirdim. Bu sefer bu yere kapandı kıvranmaya başladı ayı

Hastanede geçen bir haftada arkadaşlar akrabalar falan aradı sordu sağolsun, ev arkadaşı kalkmış memleketnden gelmiş 8 saatlik yol sırf benim için harbi delikanlı çocuk bizim Ahmet. Ulan bir yalnız bırakıyoruz başına belayı alıyorsun bir işini de bensz doğru dzgün yap len diye takıldı.B en bir hafta o şehirde kaldıktan sonra ankaraya ailemin yanına geçtim. Hacattepe'de tedavim devam edecekti. Yaz okulu falan yalan oldu okul uzadı ama bu durumda hayatım söz konusuyken kim takar yaz okulunu?

Döndüm arkadaslar, bu kadar ilgileneceğinizi tahmin etmemiştim ekgib olmayin. Ben bahsetmedim ama bu hastalığım süresince tanıştığım bir kız vardı. Karı kız hikayesine veya aşk acısına girip konuyu dağıtmak istemedim, ilerde onun da hikayesini yazarim belki..

Şu an mobildeyim yavaş gelebilir devamı kusura bakmayin. Devam ediyorum..

Biz onu pek sevmezdik ama kapıcı yine insaniyetli adammış. Dedim abi polise veriyim bunu, dedi sen adamın burnunu kırmışsın o senden şikayetçi olur. Dedim abi illa öldürmesini mi bekleyecem bunun. Valla memleketine falan git buralarda fazla gözükme bence dedi.

Ulan anama babama da anlatamıyorum başıma geleni endişelenirler falan. Yaz okulundaki dersi bırakıp gitsem okul uzayacak bir dönem daha. Zaten 1 sene uzattım okulu bir dönem daha uzatamam. Mecbur girecem derslere el mahkum. Kaçmadım bir yere Hamza yakalarsa da iyi bir sopa atar bırakır dedim ben de onun burnunu kırdım dayak yerim ödeşiriz, ucunda ölüm yok ya

Ben kabullenilmiş çaresizlik ile hayatıma devam etme kararı aldım. Bir gün hamzadan o dayağı yerim kurtulurum, her gün endişelenip durmak yerine dedim. Haftasonu bitti bir olay olmadı. Pazartesi okula gitmek için evden çıktım. Durağa doğru yürüyorum. Hamza görecekse görsün ne yapacaksa yapsın bu iş bitsin diye gittim şokun önünden geçtim bu geçen gn bilgisayarla uğraşan kasiyer kız yine bilgisayar başındaydı bilgisayar da camın kenarında yoldan geçen görünüyor içerden. Beni gördü hemen hali değişti. Birşeyler konuşmaya başladı duymadım ama dışardan konuştuğunu farkettim. Ben devam ettim yoluma durağa doğru gittim Başladım otobüsü beklemeye.

Ben birkaç hafta yatcaam iyileşecem diye düşünüyordum hep ama benim betim benzim attı beyler, artık nakil olmazsa olmaz durumdaydım. Hacettepe hastanesini ankaralı panpalarım bilir büyük ankaradaki önemli hastenelerdendir başka şehirlerden falan da gelen olur. Ben gibi karaciğer nakli bekleyen benden 6-7 yaş büyük Muhammet abi var, adam Aksaraylımış, tedavi için ankaraya gelmeye başlamaış artık adam son 6 aydır memleketine gitmemiş Harbiden hayata ben bu kadar pozitif bakan birini daha görmedim, ben artık betim benzim attı ölecem lan ben diye düşünürken bu hep bana moral verdi. Adamın karaciğeri 2-3 yılda yavaş yavaş iflas noktasına gelmiş. Hastalığı yeni değil, verdiği mücadeleden adam yaşından fazla olgunlaşmış. Bununla iyi vakit geçiriyordum onunla yaptığımız sohbetler umut vermekle kalmıyor ufkumu da genişletiyordu.

Bu şarkıyı ne zaman dinlesem Muhammet abiyi hatırlarım şimdi de açtım dinliyorum:
https://www.youtube.com/watch?v=PQyFzzldwRI

Beyler Muhammet abinin kaybının bende oluşturduğu hasarı anlatmam mümkün değil. Haberi aldığım an odasına gittim yatağı boştu. Çoktan çarşafları değiştirilmiş, sanki daha önce o yatakta benim can dostum dert ortağım Muhammet abim hiç yaşamamış gibi, çarşaf dümdüzdü. Benim umutlarım da artık o çarşaf gibi dümdüz edildi, ezildi gitti. Ruh gibiydim artık, annem babam bir şey söyledikleri zaman 3-4 kez tekrar etmek zorunda kalıyorlardı. Çevreme odaklanamıyordum. Hayat o günden durmuş gibiydi.

Beyler benim durum bıçaklandım hastaneye yetiştim kurtuldum olayı değilmiş. Bıçak karaciğere zarar vermiş. Bıçağın rambo bıçağı gibi yapısından dolayı gibmiş atmış karaciğeri. Hastanedne kolay kolay kurtulamayacaktım sizin anlayacağınız.

Bu hamza şikayet etsem işten kovarlar o yüzden bana bulaşmaz falan diyordum sonra kolpaçinodaki şu replik aklıma geldi birden: https://www.youtube.com/watch?v=NiXuN-bH9pk
dedim kendi kendime oğlum zezima olayın ciddiyetini kavra lan. Dedim Hamzaya görünmedne şu yaz okulunu bitireyim sonra normal dönemde arakdaşla başka mahalleye taşınırız falan diye kendimi avutuyorum. O gün hiç evden çıkmadım zaten yaz günü nerey çıkıyorum mk. Ertesi sabah okula erkenden gittim zaten kimseyi görmedim sokakta. Okuldan dönerken de başka yoldan giderim şokun önünden geçmem zaten mesai saati hamza çalışıyordur falan diyorum. Okulda yaz okulu olduğunda bizim tayfa pek yoktu alttan alıyorum dersi tanıdık bir kişi var. Ona anlattım olayları hıyar herif gülerek dinliyor alt devrenin çoluk çocuğuna ne anlatıyosam ben de. Neyse bu baktı olay ciddi abi valla korkuyosan gel bi kaç gün bizde kal salonda kalırsın dedi. Salon dediği de kümes gibi mk, bizim buralarda evler böyle öğrenciye ufacık daireler kitliyor şerefsiz şehir halkı. Yok dedim kardeş eyvallah bişey olmaz.

Beyler ben uyandıktan 6 saat geçti babam hala çıkmadı. Ulan ağlamaya başladım benim yüzümden dağ gibi adam gidiyor diye. Ne olacaktı lan ben ölecektim işte, ne vardı da ameliyata soktum adamı. Kavga eden ben aylardır husasını çeken ailem, bıçaklanan ben karaciğerinin yarısını kaybeden babam, şimdi suçlu olan ben uyandım adam suçsuz yere yoğun bakımda. Üç tane evlat yetiştirmiş yarım asırlık çınar arkasında gözü yaşlı cefakar eşini bırakıp göçüp gidecekti.
Sırf serseri oğlu yüzünden.

tak mu vardı o da o markete gittim?
tak mu vardı da boğazımı tutamayıp o profiterolü aldım?
tak mu vardı da bozuk profiterolu üşenmeden değiştirmeye gittim?
tak mu vardı da gidip adamlara hakaret ettim?
tak mu vardı da elin gariban kasiyerine yumruk attım?
tak mu vardı da ayıboğan gibi adama kafa tuttum?
tak mu vardı mk!

Bu hamza nereye girdiğimi gördü ama peşimden apartmana girmedi. Ben hemen eve girdim kapıyı kilitledim. Kulağımı kapıya dayadım apartmanı dinliyorum ama ses mes yok. Dedim belki görmemiştir nereye girdiğimi. Hemen cama gittim ama perdenin kenarından bakıyorum tabi . Baktım bu sokağın ortasında bekliyor sağa sola bakınıyor deve. 1-2 dakika daha durdu gitti. Benim kabus dolu günlerim başlamış oldu. O gün akşama kadar ara ara camın kenarından gelen giden var mı diye baktım. Ertesi gün dersim yoktu hiç evden çıkmadım. Ekmek almaya falan da gitmedim. Tüm gün csgo oynadım incide takıldım ara ara sokağı izledim gelen giden olmadı.

beyler ben adanada değilim orada yanlış anlaşılma olmuş adanalılar güneşe ateş açtı yani o olaya atıfta bulundum haklılarmış diye, ama bulunduğum şehirde oturduğum mahalle adanalıları aratmaz

Kapıcı seslendi nerdesin ortaağm sabahtan beri sen, başına bir iş geldi zannettik yauv ehe ehe dedi. Yanındaki iki kişiden biri Hamzanın kardeşi olan kasiyerdi diğerini bilmiyorum. Kapıcı Hüseyin abi bak yeğenim dedi, genç adamsınız aranızda tartışma çıkmış ama kavga etmek size yakışmaz zezima gel sen özür dile arkadaşlardan bu iş çözülsün dedi. Ben de hamza yok diye rahatça cevap verdim mk, ben mi özür ileyecekmişim bozuk mal verip üstüne hakaret eden o dedim. Bu şerefsiz arkadaşıyla beraber kalktı üzerime yürüdü. Ulan ayı dayak yeme diye geldik konuşuyoz abim seni eline geçirmeden özür dile abimin elini kana bulama onun başına bela olma, karakolluk olsun istemiyorum dedi. Yürüyün gidin o zaman uğraşmayın benle mk dedim, ben daha gelmem zaten şoka moka siz ne uzatıyorsunuz bu işi dedim. Ulan bana yumruk attın abimin burnunu kırdın adam gibi özür dile bu iş bitsin dedi.

Beyler kendi derdime düştüm Hamzayı anlatmayı unuttum. Hamza devesi adam öldürmeye teşebbüsten daha sonra 7 yıl 6 ay hapis yedi tam bilmiyorum ama en az 3'te 2'sini kesin yatacak.

Hayatımı değiştiren ne olduysa hepsi bir yıl içinde oldu. Önce ölümden döndüm sonra öz babamı ölümün eşiğine getirdim şimdi de annem akıl sağlığını kaybetti. Her açıdan bitmiş haldeyken kardeşim yanıma geldi, teselli dinleyecek durumda degilim beni yalnız bırak dedim.
Ne tesellisi ulan hepimizin hayatının içine sıçtın, kendini teselli edilecek durumda mı sanıyorsun dedi. Senin akılsızlığından dolayi hem annemi hem babamı kaybettim ulan dedi. Hem o ağlıyordu hem de sessizce ben ağlıyordum. Sus bile demedim ona, konusmaya yuzum yoktu. gibtir git ulan burdan dedi. Onu dedikten sonra sessizlik oldu. O da pisman olmustur abisine o lafi kullandigina. O da baska bur sey demedi ben de. Ciktim beyler. O an hastaneyi terkettim. Nereye gideceğimi bilmeden saatlerce yürüdüm. Hava yağmurluydu yağmurda ıslana ıslana yurudum. Babam yoktu ki oglum by havada cikma desin, annem yoktu ki üşüteceksin oğlum ıslanma desin. Ikisi de benim yuzumden hastanedeler. Durmadim, hava kararana kadar durmadan yurudum.

Beyler nakil için ameliyat tarihi alındı nakli bekliyoruz. Nakil sonrası karaciğerin kendini yenilemesi en aşağı bir yıl sürüyormuş. En az bir yıl gözetim altında kalacaktın hem babam hem de ben. Ben hastanede yattığım yetmiyormuş gibi bir de babamı hastanelik edecektim anlayacağınız. Gerçi zaten sürekli hastanedeler onlar da alıştı hastaneye. 2 de kardeş var onlar evde biri lise sona gidiyor biri ortaokulda. Annem babam gidip geliyorlar eve yine de hep yanımda değiller. Kardeşler de ufak değil zaten kendilerini idare edebiliyorlar.