arkadaşlar ben 110 kg birisiydim 2 haftadan beri diyet+spor yapıyorum ama artık dayanamıyorum sıgarayı da bıraktım zayıfladıkca tukendıgımı hıssedıyorum artık her şey daha cok dayanılmaz hale geliyor diyorum kendı kendıme neden bu çile bu çaba şişmanken mi kendime eziyet edıyorum yoksa zayıflarken mi inanın yaşama sevincim gitti gibi bunun tam tersi olması gerekmıyor mu az once ev arkadasım almış abur cubur bi suru sey yıcekmıs nasıl canım cektı bozasım geliyor herşeyi bi cirpıda silip diyeti sporu bırakasım var ınanın uzuluyorum yine başaramıcam diye uzuluyorum kalbım ve beynım farklı seyler soyluyor yine mi kaybettik diyorum ama gittikçe daha hayata pozitif bakan mutlu bırı olmam gerekmıyor muydu

en cok kafama takılan sey ise insanlar ozgurce ve rahatca istedikleri seylerı tuketıyolar ben ıse dıyet yapmak zorundayım ve spora gidip kendime eziyet edene kadar calısmam gerekıyor bu adeletsizlikte uzuyor neden dıyorum kendıme amacın ney

yaşım 21 bu arada ona gore seviyeli konusursak sevinirim.

arkadaslar gercekten cok motvie ettiniz beni hepinize ayrı ayrı cok tesekkurler bozmadım dıyetı spora da gıttım bugun 1 ay sonra burayı guncelleyıp hekres bilgilendiricem adamsıınız ulan