Eda ile beraberliğimiz başlamış oldu...

O zamanlarda kendimi çok mutlu hissediyordum.. O kadar güzel günlerdi ki.. Aşkın doruklarına ulaşmıştım.. Eda benim için yaşam sebebi gibi bir insan olmuştu... Sevginin , aşkın, tutkunun doruklarında iki insan ...

Lise son sınıfta olduğumuz için Üniversite sınavınada çalışıyorduk... Ben Üniversite değilde polis akademisini kazanmak içim çalışıyordum... Eda ise TIP okumak istiyordu.. Dersleri gayet güzeldi.. Bu sınav sürecinde birbirimize hep destek olduk ..

Bu süreçte Eda nın o kocaman kahverengi gözleri yetiyordu bana...

Yıl sonunda sınava girdik ... ikimizinde sınavı iyi geçmişti. Ama herkeste olduğu gibi bizde de bir belirsizlik vardı..

Sınav sonuçları açıklandı... ikimizde istediğimiz puanı almıştık... Eda TIP okuyacaktı bende Polis akademisini...

Ama benim için son 1 aşama kalmıştı... Mülakat...

Sınav sonuçlarından sonra bunu kutlamaya karar verdik...

O gün babamdan arabayı aldım... Eda'yı , daha önce kuzenim ile gittiğim çok güzel bir yere zütürmeye karar verdim...

ağlattın lan, eser senin olsun senarist ben olayım dertlerimiz aynı

Devam ediyor..

Eda'yı zütüreceğim yer , şehre 15 km uzaklıkta deniz kıyısı , falezler olan , denize uçurum, uçurumun olduğu kıyıda ise kırlık bir alan ve yılın bu mevsiminde de kır papatyaları olurdu...

Eda'yı arabayla aldım ve yola koyulduk... Eda her zamanki gibi zarif, beyaz bir elbise giymiş , saçlarının uçlarını bukle , sanki melek.. ikimizde çok mutluyduk.. Hayata bir başlangıç yapmıştık artık...

Yolda giderken Eda "Ya Aşkım çok mutluyum, içim içime sığmıyor... "
Ben "Benim de bir tanem , bundan sonra hayatımız çok güzel olacak .." dedim
Eda "Aşkım iyiki varsın.. Seni çok Seviyorum.." dedi..
Ben "Bende seni çok seviyorum Aşkım.." diyip kısa bir an göz göze baktık ama araba kullandığım için gözlerimi yola çevirdim...

Yoldayken Eda , sınav sonucunun ailesini çok mutlu ettiğinden bahsediyordu.. Annesine benden bahsettiğini , annesinin beni daha yakından tanımak istediğini söyledi... Bende aileme Eda dan bahsetmiştim .. Ailem Eda yı çok merak ediyordu... Ailem beni mutlu gördükçe onlarda mutlu oluyordu...

Son bir köyü geçtikten sonra gideceğimiz yere gelmiştik...

Arabayı uçuruma 5 metre kala park ettim.. Geldiğimiz yer ıssız bir yerdi bu sebepten etrafta insan belirtisi olmazdı. Arabadan indik ... El ele tutuştuk sonra sarıldık... Eda kırlar ve papatyalar arasında o kadar güzel görünüyordu ki... Sanki oradaki bir ekgibliği tamamlıyordu... Güzelliği beni büyülüyordu...

Kırlardan papatya topladım , Eda ya papatyalardan bir taç yaptım... Eda ya "Seni kraliçem ilan ediyorum ... " diyerek tacı kafasına koydum... Gülmeye başladık.. Eda "Aşkım seni çok seviyorum... " dedi...
El ele tutuşup arabanın ön kaputuna oturduk ..Gün batımını seyrediyorduk... Eda kafasını omzuma koydu.. Bende ona sarıldım.. Bu şekilde denizi izliyorduk.. Eda kafasını kaldırdı , gözlerime bakmaya başladı... Kocaman kahverengi gözlerine daldım.. Sonra dudaklarımız yakınlaşmaya başladı.. Öpüşmeye başladık...

Hayatımın en güzel anı...

Bu hikayeyi yazmayı bırakıyorum... ilgisiz kalındı.. ileriki günlerde daha değişik bir kurgu ile tekrardan yazacağım... Daha ilgi çekici olur.. Kuzenimi gibmedim ondan böyle oldu mk..

Edit: Devam etmemi isteyen arkadaşlar için devdıbını yazıyorum..

Reserved

pREZervatif

Rezerved

Yaz la yaz Allah adına yaz

Who am I

Oha lan geldiniz mi..

aşk hikayesiolucaksa baştan okumıyım

Rez okurum belki okumam

Yaz aq yaz

Puan olarak polis akademisini kazandıktan sonra 2. Aşama olan sözlü mülakat aşaması başladı... Spor, piskolojik,ve en son sözlü mülakat aşamalarını geçtim.. Artık önümde sadece genel sağlık raporu kaldı konuda aldığım zaman okula kayıt işlemleri başlayacaktı.. Sağlık sorunların olmadığı için büyük olasılıkla kazanmış gibi birşeydi...

Eda da istanbul Üniversitesi TIP fakültesini kazanmıştı... Artık hayatımız şekilleniyordu...
ileriki hayatımız az çok belliydi.. Çok güzel bir yaşamımız olacaktı...

Yaz mevsiminin günleri ufak ufak geçerken , artık ayrılık vakti yaklaşıyordu.. Ben akademiye Eda ise istanbul a gidecekti... Bu gerçeğe bir türlü alışamamıştık.. ilk defa ayrı kalacaktık ... Bu bize çok zor geliyordu.. Ama elden gelen birşey de yoktu...

Günler geçiyordu. Ben sağlık raporunu aldım ve okul için bir sorun kalmamıştı...

Günler ilerledi ve ayrılık vakti gelmişti.. Ben intibah eğitimine gidecektim.. Eda da ben gittikten 3 hafta sonra okula gidecekti..

Eda ben gideceğim için çok kötü durumdaydı ... Beni bırakmak istemiyordu.. Bende onu bırakmak istemiyorum ama yapabileceğimiz çok fazla bir şey olmadığı için , kendim güçlü görünmeye çalışıyordum... Bu şekilde Eda yıda teselli etmeye çalışıyordum...

Ayrılık vakti gelmişti..
Ankaraya gideceğim gün Eda da bize geldi.. Ailemle zaten önceden tanıştırdığım için artık yabancılık çekmiyordu... Saat 7 gibi hazırlandık ... Annem küçük kardeşim hasta olduğu için onunla evde kalacaktı. Beni uğurlamak için otogara gelmeyecekti.. Evden valizi aldım. Annemin elini öptüm ... Babam , Eda , ben yola arabaya binip yola koyulduk..
Babam "Paşam Hadi bakalım , hayata başlıyorsun artık... Allah nasip ederse evliliğinizide görürüm inşallah.." dedi
Ben gülerek "inşallah Baba.. "
Eda da o kocaman kahverengi gözleri ile bana bakıp gülümsedi...

Otogara geldik..

Ben bagajdan valizi çıkarttım. Ben valizi çıkarttıktan sonra babam arabayı park etmek için yer arıyordu.. Kapının önünde Eda ve ben babamı bekliyorduk.. Eda bu sırada bana sarıldı.. Ve ağlamaya başladı "Aşkım çok özleyeceğim seni.." dedi.. Bu sözleri beni etkilemişti.. "Bir tanem güçlü olmamız lazım.. Ne olur böyle yapma.." dedim.
Biraz olsun rahatladı.. Bu arada babam da geldi..

Peronlara doğru yürümeye başladık... Eda bana sımsıkı sarılıyordu.. Babamın yanında biraz utanıyordum ama yapacak bir şey yok..

17 Nolu peronun önüne geldik.. Bu sırada Eda bana sıkı sıkı sarılıyordu...

Babam da biraz kötü olmuştu.. Babam bizi yalnız bırakmak için "Çocuklar ben su almaya gidiyorum istediğiniz birşey var mı " dedi
Bizde canımızın birşey istemediğini söyledik...

Eda ya sarıldım.. Göz göze bakıyorduk.. O kocaman kahverengi gözlerinden yaşlar akıyordu.. Elim ile yaşları siliyordum "Aşkım ağlama lütfen .. " dedim başını göğsüme getirdi..

Sonra babam geldi... Biraz bekledikten sonra Ankara Otobüsü perona yanaştı.. Artık ayrılık vakti gelmişti.. ilk önce babamla sarıldık.. Babam "Oğlum birşeye ihtiyacın olur olmaz hemen ulaş , kendine orada dikkat et... Bizi aramayı unutma.." dedi
Ben "Tamam babacığım sizde dikkat edin .. Aklım burada kalmasın " dedim..

Sonra eda ya sarıldım.. "Aşkım beni merak etme ..Kendini üzmemeye çalış .. Sen üzüldükçe bende üzülüyorum.." dedim
Eda "Tamam aşkım, orada kendine iyi bak olurmu, Seni Çok Seviyorum" dedi ve sımsıkı sarıldık...

Sonra otobüse bindim.. Ve yolculuk başladı..

Hadi be kardeşim bekliyoruz

Eda ile ilk defa ayrı kalacaktık.. Ama bu duruma alışmamız gerekiyordu uzun bir süre bu şekilde yaşamak zorunda kalacaktık..

Benim akademi yıllarım başladı.. Polislik mesleğini seviyordum... Bu mesleği severek yapacağımdan emindim...

Eda da istanbul a Gitti.. Okulu başladı.. istanbul da 1 hafta istanbul daki halasının yanında kaldı. Yurt çıkmamıştı. Yurt bulduktan sonra yurda yerleşti.

ilk zamanlar ayrı kalma durumuna alışamamıştık ama belli bir süre sonra bu duruma alışmıştık.. içimizdeki Özlem duygusu sevgimizi dinç tutuyordu..

...

Günler ilerlemişti.. Yaklaşık 2 buçuk aydır görüşemiyorduk.. Bu ayrılık , benim hafta sonu iznimde Eda nın istanbul'dan Ankara ya uçakla gelmesi ile bitecekti...

Eda'yı hava alanında bekliyordum... Onu çok özlemiştim.. içimde çok değişik duygular vardı.. Büyük özlem bitecekti..

Eda karşımda ve bana doğru geliyordu.. Uzun dalgalı saçları... doğal güzelliği ve kocaman kahverengi gözleri ile bana doğru geliyordu.. Onu görür görmez ona doğru yarı koşar bir vaziyette Ona doğru gidiyordum...
Ve belinden kavrayıp ona sarıldım... Eda da benim boynuma sarıldı.. O an kaburgalarımız kırılırcasına sarıldık.. Eda ağlayarak "Aşkım seni çok özlemiştim.." dedi. Ben "bende bir tanem " dedim..

Uzun bir süreden sonra ilk buluşmamızdı.. Çok güzeldi herşey... Hayatındaki en güzel anlardan birisiydi... Onu çok seviyorum...

Reserved