okula gittiğimde her şey farklı geliyordu amk. çoğu şey benim için değişmiş gibiydi
kardeşim benimle konuşmuyordu yine ve onun susması çok kötü bi şeydi
elifi gördüm göz kırptım bana büyük ihtimal öğle arası görüşecektik
normal teneffüslerde fazla görüşmüyorduk ve böylesi daha iyiydi onun arkadaşlarıyla rahat bırakıyordum
onur sınıfın birincisiydi ardından da ben geliyordum onuru geçebilmek için her taku yiyordum amk çok zekiydi gavat

elifi bankta beklerken bi damla kan daha düştü yere...

yine aynı duygu yine yalnızlık bu sefer aha öldüm demiştim.. uyandığımda gözlerimi açmaya çalışıp ışık tutuyordu güzel bi doktor. burnumda tampon vardı ve iğrenç bi şeydi
yatırmışlardı acile kafam çatlıyordu yanımda bir serum vardı odada elif onur ve kardeşim izliyordu beni elif dedim bak bu benim kardeşim elif bana bakıyordu öylece tanışmaya niyeti yok gibiydi kötü bi şey mi olmuştu yoksa
onur çökmüştü yanıma beni fazla yormak istemiyordu hızlı adımlarla babam girdi içeri
doktora ne olduğunu sordu yine bu çocuğun beyninde kanama var ve birden ortaya çıkıyor bi süre gözlem altında kalması lazım eeg çekimlerine bakılacak dedi
babam çok durmamı istemese de kabul etmek zorunda kaldı
annem yoktu şimdi de neredeydi bilmiyorum
ama büyük ihtimal üzülmesin diye söylememişlerdi

bazı ilaçlara başlattılar babam ani öfkelendiğimi kendime zarar verdiğimi söyledi doktora
doktor hanım da bana bi prozac yazmış birde epileptik hastaların kullandığı depakin adlı ilacı da yanına vitamin diye verdi adını unuttuğum bi ilaç daha nereden bilecektim yoldaşım olacağını fakat bunu uzun bi süre kullanacağımı söyledi..

hastaneden çıktığımızda babam hiç bi şey demiyordu eve gittiğimizde yatıp zıbarmamı ertesi gün okula gideceğimi söyledi bende eğdim boynumu amk ne denilir ki evin reisine

elif merak ediyor muydu acaba beni? o gün onur bizim evde kaldı kardeşim dedi kendine dikkat ne olur neler yaşadığını biliyorum ama bazı şeyler senin elinde buna bi son vermen gerek artık dedi kendini kandırma dedi

onur ne istiyordu bilmiyorum onu anlayamıyordum son zamanlarda.. kardeşim yanıma geldi sarıldı bana abi dedi ne olur ne olur dikkat et kendine bak annem çok üzülüyor dedi
sahi annem sonunda gelmişti hasta olduğumu öğrenmiş üzülmüştü..

annem durgundu bu aralar nedendir bilmem.

bazı şeylerin farkına o zaman varıyordum o verdiği pimozid zihnimi açıyordu belki de..

ortada problem yoktu fazla biraz daha fazla fiziksel acı duymaya başlamıştım nedense anlam veremiyordum babamla fazla konuşmaz olmuştuk hatta düşman olmuştuk kardeşim elifi sevmemişti ona huur demediği kalmıştı bi
annemde istemiyordu onu sadece aileni düşün diyordu neden sevmemişlerdi anlamamıştım
onur yetmiyor mu sana diyorlardı he onurun elini tutacam amk onurun gözlerine bakınca uzaklara gidecem

elif dikkat etmem gerektiği söyledi bense ne olduğunu bilmiyorum anlayamadım dedim
hala bana söylemediğin çok şey var dedi
ben birden her şeyi anlatamayağımı söyledim

anlatamazdım..

ilaçlar iyiydi hoştu zihnimi açıyordu beyler.. daha iyi düşünebiliyordum daha iyi konsantre olabiliyordum gerçekleri az çok kavrıyordum fakat kardeşim ilaca çok bağımlı olmamamı söyledi beni yakında yorgun düşüreceğini kendisine karşı dengesiz tavır alacağımı söyledi
pgibiyatri ilaçlarının beni sarsacağını çevremdekileri kırabileceğimi söyledi
bu beni korkutmaya başlamıştı elifi üzmek elifi kırmak istemiyordum
ve iyi olduğumu düşünüp ilaçları içmemeye başladım
gerçekten de beni büyülüyormuş bu tür ilaçlar
bu sefer bırakınca daha iyi düşünmeye başladım amk

kardeşim elifin bazı erkeklerle yakın olduğunu söyleyip duruyordu sahi neden anlaşamamışlardı ki? bu konuyu elife açmaya çok düşündüm fakat zamanı değildi halletmemiz gereken başka şeyler vardı
bi gün elif beni arkadaşlarıyla tanıştırmak istediği biraz sosyalleşmemi istedi
ben utanacaktım sıkılacaktım ama aynı zamanda bunu yapmayı da istiyordum
onur benim mutluluğumu görünce mutlu oluyordu ve bu harika bi şeydi

elifin arkadaşları öcü görmüş gibi bana bakıyorlardı
ben konuşunca şaşırdılar sanki dilim yeni açılmıştı
ben gülünce tekrar şaşırdılar
sanki hep ağlıyordum..

onuru onlarla tanıştırmak istiyordum fakat onur gelmemişti yalnız mı bırakmıştık ne?

elifle tekrar yalnız kaldık
e dedim sıkılmıyor musun sahi yanımda?

sendeki eğlenceyi sendeki mutluluğu kimse görememiş hepsine ayrı ayrı acıyorum dedi

birlikte sınıfa gittik dersler başladı tekrardan
kafam karışıp duruyordu anca yoğunlaşamıyordum yapamıyordum
bi yaş süzüldü gözlerimden...

az çok farkında vardim bazı şeylerin okulun bitmesini iple çektim elife dedim kendine iyi bak tamam mı görüşürüz diyip telaşla gittim. elif hiçbir şey anlamamıştı amk ona böyle veda ediyor gibi gitmek aptalca bi şeydi fakat ne yaptığımı biliyor muydum?
annem günlerdir evde yoktu ve nerede olduğunu gerçekten merak ediyordum

eve gittim annem yok

karşı komşuya gittim yeni taşınmışlar

yok görmedik dediler.

üst komşu ayla teyzeye çıkacaktım kardeşimi gördüm abi eve gelsene konuşmamız gerek dedi selda dur şimdi annem nerede dedim

işte onu konuşmamız lazım abicim dedi..

içeri geçtik.. abi dedi bi süre annem burada olmayacak ha ilaçları içmeyecekmişsin böyle demiş kafanı çok karıştırırmış onlar

neden nereye gitti dedim

abi anneannem biraz rahatsızmış gitmesi gerekiyormuş dedi sahi anneannemi hiç tanımazdım anneanneme o kadar çok gitmemiştik neden gitmişti ki annem demek ki çok acil olmalıydı anladım selda dedim

abi birde dedi bu elif biraz aramıza girmiş gibi değil mi dedi

olur mu kardeşim her şeyden önce seni seviyorum ben dedim

mutlu oldu..

bi ilaç daha dedim kendi kendime rahatlamam lazımdı içtim birini diğerini sonra içerim dedim
bi komşulara gidiyim bakıyım dedim ayla teyzeye gittim

ayla teyze dedim annem hastalanmış acaba biraz yoğurdunuz var miydi?

ayla teyze şaşırdı ayla teyze tuhaf oldu..

var tabi olum dedi

bana bi kase yoğurt verdi sağolasın ayla teyze dedim

bana niye tuhaf bakmıştı ki amk

o gün anladım en büyük ekgibliği o gün anladım ve nasıl alışacağımı bilemedim..

birde aşağı komsuya uğradım annem nerede biliyor musunuz acaba diye onlar daha tuhaf baktılar eve girdiğimde babamın yanına gittim kardeşim koltukta oturuyordu baba dedim annem nerede sen gerizekalı mısın yeter lan artık dedi

anlamıyordum amk bi tak anlamıyordum sonra zil çaldı annem girdi içeri beklettiğim için üzgünüm oğlum dedi o ilaçlar seni kötü yapacak dedi gitti mutfağa cedrina ilacımı çöpe attı napıyorsun diye bağırdım kıracak mısın beni dedi

kardeşim geldi ağlıyordu babam anlam veremiyordu o ilaçları iç diye bağırıyordu bana
sonra hep yaptığı şeyi yaptı biraz daha morardım bu tak hayatta

şimdi anlamıştım şimdi çözülmüştü..
benim annem yoktu hiç olmamıştı
kendimi kandırıyormuşum onurun dediği gibi...

annem çıktı karşıma tekrar saçmalama dedi bana uyumak üzereydi annemle babam hiç birlikte uyumazdı ki babam tüm yatağı kaplardı hep ayı
ben anlamıyorum dedim sen yoksun işte hiç kardeşimle konuşmadın hiç hatırlamıyorum babamla hiç konuşmamış gibisin dedim boşver dedi
uyumak istiyordum ve öyle yaptım annem yoktu hepsi kuruntuydu..

okula gittim kardeşim geldi yanıma

neden yalan söyledin dedim hani annem anneannemlere gitmişti tekrar geldi dedim biliyorum dedi annem yok annemiz yok selda dedim biliyorum dedi

neden söylemedin bana dedim doktor ilaçlarla iyileşeçeğimi gerçekleri göreceğimi söylemiş biz desek inanmazdın dedi

biz ney dedim kim var başka dedim onur abi dedi sana söylemedik abi dedi
onura gittim tekrardan doğru mu kardeşimin dediği diye sordum doğru dedi
az kaldı iyileşeceksin..

bi yumruk attım onura benim canım acıdı...