şizofrenik birinin hayatı

bunu söylemekten korksamda bazen Tanrı ya kızıyorum. korkuyorum söylemekten ama kafamdan bu geçiyor ha söyledim ha söylemedim farketmez. neden kızıyorum derseniz banada normal bi baba gelebilirdi. banada normal bir beyin verilebilirdi. açlıkla sınansaydımda şu beyinle sınanmasaydım keşke. bu çok daha zor Tanrı ya olan inancımı korumak için kafamda cinlerle yaşıyorum onların her an yanımda olduğunu hayal ediyorum ve beni cehennemle korkuttuğu için kızıyorum sanırım. ben istemedim yaşamayı ben istemedim bu kadar saçma bir beyine sahip olmayı. deniliyor ya Allah insana taşıyabileceğinden fazla yük vermez bu pekte doğru gelmiyor bana. taşıyamıyorum ben bu yükü altında eziliyorum kalkamıyorum altından. 3 senedir tek günümü kendime harcayamadım gidipte kendime üst baş aldığımı dahi hatırlamıyorum cidden. en son bi ayakkabı aldım onu hatırlıyorum.

ailem çevrem saf derler bana hep. bende biliyorum saf olduğumu hemen her bi taka inandığımı bende biliyorum. kin tutamadığımı bende biliyorum birine gider vurursanız ya oda illa vuracaktır size. ben öyle değilim olayı hemen unuturum amaaan nolcak derim belkide bu yüzden ezilen biri olmuşumdur. birine şaka yapsam şakadan vursam adam illa oda bana vuracak vurmasa ölecek sanki. az uyanık ol der babam hep ama ben hep aynıyımdır. arkadaş gelir kasadan 2-3 lira 5 lira alır bişey olmaz derim hep. kendim dahi almamışımdır o kadar para. gerçi ben hiç para almıyorum ki kasadan sadece okul harçlığı alıyorum bu kadar. genelde 5 tl alırım yanıma okul için 2 tl falan geri getiririm ama arkadaşlar benim uyanık olmadığımı ve hayır diyemiyen bi insan olduğumu bildiği için yararlanırlar benden. genellikle 2 tl verir bi köfte bide ayran ister halbuki köfte 2.5 ayran 75 krş. bende bişey demem tamam derim hep. ama 1 kere almıyım taam amk görürsün öyle olsun derler. kendimi salak gibi hissediyorum işte tamda böyle olunca. insanları kırmak istemezsin ama onlar seni kırmaktan hiç çekinmezler.

hep alttan alan kişi ben olurum olaylarda neyse bişey olmaz diyen kişi ben olurum hep. neyse farklı şeylerden bahsedeyim biraz. çoğu zaman süper güçleri olduğuna inanan şizofren biri olurum böyle elimle birşeyleri kontrol edebileceğime inanırım hava şartlarını değiştirebileceğime ve değiştirdiğime inanırım. böyle hızlı koştuğumu ışık hızında koşabildiğimi hayal ederdim. bayılırdım çizgi filmlere halada bayılıyorum küçük çocuklar gibide izliyorum hala çizgifilm. onlar hayalgücümü geliştiriyor çünkü izlemekten zevk alıyorum hala. bıkacağımıda hiç sanmıyorum

hatırlıyorumda kuzenimle sanırım 13 yaşlarındayken ara sokakta görünmez ninjalara karşı dövüşürdük aklıma gülünce gülerim hep... ihtiyacım oluyor gülmeyi pek yapmıyorum bunu. çocukluk kadar mükemmel birşey yok bazı anlar oluyor hayatımda geçmişi anımsıyorum böyle havadaki kokudan falan kaynaklanıyor genelde ıslak toprak kokusunda falan... yağmur yağarken kendimi çamura bırakmak istiyorum varsın kirlensin üstüm bişey olmaz ama hiç yapamadım bunu ne diyeceğim ki evdekilere ? ne diyeceğim ki yoldan geçen kişilere deli sanmazlar mı beni ? belkide deliyimdir nerden bilim

hep hasta olurum diye hiç yağmurun altında duramadım. keşke hasta olsaydımda yaşasaydım şu istediğim şeyleri hasta olmayada razıyım sorun yok. küçükken oynadığım oyunları özlüyorum misketi dokuz taşı kendi uydurduğumuz sihirli yılan oyununu... saklanbaçı ve daha nice oyunları... neden büyüyünce vazgeçer ki insan bunları oynamaktan acaba ? çok eğlenceli şeyler neden bunları sadece küçükler yapar diye düşünülüyor ki büyüklerde oynar ne var bunda. misket oynardık topraklık alanda bi keresinde öyle bir rüzgar çıkmıştı ki cidden kıyamet kopuyor sanmıştık * cocuktuk korkmuştuk tabiki ama biz hala misketleri toplama derdindeydik başka derdimiz yoktu ki bizim. bir zaman makinem olsa hemen çocukluğuma dönerdim hiç düşünmeden.

yalnız değilsin kardeş

herkes mi şizofren amk aynı ben devam et

o kadar garipki hayat anlamakta zorluk çekiyorum çoğu zaman. mesela hani bişeyle suçlarlar sizi ama siz onu yapmadığınız halde yapmış gibi suçluluk duyarsınız. bilmiyorum sizdede böylemi ama bende böyle. Allah'tan bahsedince hep beynimiz durur anlayamaz bazı şeyleri bunu çok düşünüyorum işte Allah neden onu anlayabileceğimiz bir beyin vermemiş ki. Benim beynim çoğu zaman öbür dünyayı anlayamıyor bunda benim suçum yokki ? sonuçta hiç tecrübe edinmediğim birşey ve beynime hiçte uygun gelmiyor. ya bi düşünün hiçbirşey yok evren dahi yaratılmadı yokluk kelimesinin bile yok olduğu yer. yer bile denemez o ifadeyi verecek bir kelime yok. garip işte garip anlatılmıyo dıbına koyim

http://www.youtube.com/watch?v=xLransEh6Qk yazdıklarımın bir kısmını özetliyor...

o kadar garipki hayat anlamakta zorluk çekiyorum çoğu zaman. mesela hani bişeyle suçlarlar sizi ama siz onu yapmadığınız halde yapmış gibi suçluluk duyarsınız.

şunu aç panpa bu konu hakkında az daha yaz ben böyle olunca ciddi olamıyorum gülüyorum sonra suçlu muamelesi görüyorum yani biri adammı öldürdün dese kendimi savunamam amk ahhaha gülerim izzah etmeye çalısırım atarlar içeri

edit:@29 çok iyi lan

bir insan allah yok dediğinde bu kadar garipsenmesini de anlamıyorum olağanüstü bir varlıktan bahsediliyor sonuçta ve bence yok demesi çok normal onu dışlamayacaksınız haklı olduğunuzu göstereceksiniz o kişiye eğer onu dışlarsanız zaten yanlış yapmış olursunuz. eşyalara o kadar fazla değer veriyoruz ki. hatırlıyorum 15 yaşında dükkana bakarken maliyeden geldiğini söyleyen 2 adam takım elbiseli ellerinde iş çantası ee inandırıcı geldi tabi. dediler ki her esnafın alması gerekiyor dedim bende bi babama sorayım gerek yok dediler herkes alıyor bundan dediler. aradım şansa açmıyo telefonunu bende aldım 8 tl ye gazete kitlediler... babam akşam geldi gazeteye baktı dedim böyle böyle surat ifadesinden yanlış birşey yaptığımı anladım ama birazdan beni döveceğinide anladım. önce birkaç küfür sonrasında suratıma gelen bi yumruk. karşılık vermiyordum babamdı o benim sonuçta. geç dedi arkaya tırsa tırsa yanından geçerek dükkanın arka tarafına geçtim ağladım orda yarım saat boyunca hiç durmadan... 8 tl ya sadece 8 tl için. içimden sövmeye başlamıştım tutamıyordum kendimi ağlıyordum. 8 tl için babamın beni dövmesini hazmedemiyordum.

@30 sen=ben anlattın işte aynen öyle

sende tanrının insanları eşit yaratmadığını düşünüyosun. sürekli tanrıya isyan halindesin ama buna rağmen cuma namazlarını kılıyosun. muhtemelen çirkinsin ve aynaya bakmaya korkuyosun. aileni sevmiyosun özellikle babanı. çünkü baban etrafa hiç ışık saçmayan cahil birisi. ailen muhafazakar olmalı. beyninde 42 tane tilki gibişiyo bin bir türlü abuk subuk düşüncelerin var. bunlardan kurtulmak istiyosun ama senin peşini bırakmıyolar. belki de cinlerin musallat oldugunu düşünüyosun ve içten içe tırsıyosun. yaşamak istediğin hayat bu değil. geçmişte yaşamak isteyipte bir çok şeyden mahrum olmanın acısı var içinde. babana kızıyosun çünkü sana iyi bir hayat sunamadı ama ne kadar da kızsan o senin baban neticede. en kötüsüde ne biliyo musun, şizofren olupta bunun farkına bile varamamak. anti depresan bile fayda etmez. olmayacak hayallerle yaşıyosun. hayallerle yaşadığın için gerçeklerle yüzleşmekten korkuyosun..

emin misin şizofren oldduğuna bende yaşadım bunları çoğu kişi yaşamıştır

@34 emin değilim. ama hiçbirşeyden emin değilim.

tanrı var diyorum ateistlere islamı anlatıyorum ama kendimi dahi tam olarak inandıramıyorum. küçükken o kadar korkutuldum ki Allah çarpar cehenneme atar taş yapar diye. sonrada allah ı sev diyolar lan küçüklüğümden beri korkuttunuz öcü gibi gösterdiniz. iyilik yaparsan seni sever diye büyütseydiniz belkide böyle olmazdı.

tamam liseli ne oldugun anlaşıldı mk yalnız değilsin bunu bil yeter sana attığım başlığı bile okumamışsın amk. konu kilit

aynanın karşısına geçip benmiyim lan bu diye bağırasım var. ben bu olamam lan neyim ben ne diye bağırasım var. benim mi bu vücut benim bu et yığını diye bağırmak istiyorum. Tanrıyı görmek istiyorum ben tanrıyı :(

@37 okudum attığını. ben yazarak rahatlıyorum hep kendim yazardım not defterine falan deneme yazılarım var ama hepsi gitti yok oldu. eğer yazmazsam birileriyle bu konuları konuşmazsam işte o zaman kafayı yerim varsın kimse okumasın ama ben yazayım.

ağlamak istiyorum sebepsizce ve nedensizce ağlamak istiyorum... Sanki yaşam enerjim her saniye sömürülüyor... Sanki birileri benim hayatımı yaşıyor gibi. Yaşama isteği kalmamış dünyadan hiçbir beklentisi olmayan birine dönüşüyorum yavaş yavaş. içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor sadece olduğum yerde ölümü beklemek istiyorum. Uyuyup uyanmamak istiyorum.