Arkadaşlar ben sabahları işe giderken kızın birine aşık oldum ilk başlarda pek dikkat etmemistim ta ki gülüşün'ü gorenr kadar ama kıza söyleyemiyorum insta'dan twitterden takip ediyorum twitterden paylaştıklarını bana yazıyor sanıyorum çünkü benim yazdıklarıma cevap niteliğinde yazılar yazıyor. Bir kere özelden yazdim cevap vermedi.
Herhalde yüz yüze konuşmak istiyor sanıyorum.
Hadi neyse bunları gectim kizla tanıştım diyelim korkuyorum ailem ne der diye aklıma geliyor sonra vazgeciyorum.
Birde kız hemşire ben isciyim işimi begenmiyorum kendimi ezik gibi hissediyorum.
Her gün gece yatarken onun fotolarina son yazdıklarına bakıp öyle uyuyorum ama sabah kalkınca herşeyden nefret ediyorum.
Çalıştığım yerlerde olsun normalde olsun insanlar bana kizdiginda onlara cevap veremiyorum bunları dusununce kız aklıma geliyor falan kendimi yine ezik hissediyorum.
Sohbet etmeyi beceremiyorum o yüzden insanlarla aram çabuk soğuyor.
Ve son zamanlarda kalbim acimaya başladı sanki kaldiramicam bu kadar sıkıntıyı ama sonra başkalarının dertlerini görüyorum benimki de dert mi diyorum.
Bu arada ben biraz dindarim kız açık olduğu için üzülüyorum ama diyorum ki kalbi temiz olsun yeter nasıl olsa düzgün insanlarla karşılaşmak zorlaştı.
Ben saf miyim yoksa şizofreni mi.